Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Μια ζεστή συνταγή με τσίπουρο για τον χειμώνα!


Ιδανική για τις ημέρες που η θερμοκρασία πέφτει! Δοκιμάστε την μετά το δείπνο με καλή παρέα. Θα σας δώσει μια αίσθηση ζεστασιάς και χαλάρωσης!

                                                                Υλικά
Τσίπουρο Μετέωρο


200 ml τσίπουρο
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη
Ένα κουταλάκι του γλυκού πιπέρι ολόκληρο
Ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο

Εκτέλεση

Βράζουμε οχτώ με δέκα λεπτά σε σιγανή φωτιά.
Πίνεται ζεστό σε φλυντζάνι του καφέ.


Πηγή: http://www.drinks.gr


Βρείτε το τσίπουρο Μετέωρο εδώ: http://www.greeceandgrapes.com/meteoro-wines/tsipouro-with-anise-meteoro-wines

Πώμα stelvin ή φυσικού φελλού;



Ο Γιώργος Σκούρας μας εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στη χρήση του βιδωτού πώματος στα κρασιά του.

Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη που έχει ένας οινοπαραγωγός απέναντι στους πελάτες του, είναι το να φτάνει το προϊόν του στα χέρια του τελικού καταναλωτή, έτσι όπως το έχει δημιουργήσει. Ο λόγος είναι απλός: αν φτάσει στα χέρια μας μια φιάλη που δεν είναι όπως πρέπει, για παράδειγμα αν έχει οξειδωθεί ή παραμείνει σε ζεστές συνθήκες για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι ο παραγωγός δεν είναι ικανός ή ότι το κρασί δεν είναι μας αρέσει, και λιγότερο πιθανό να καταλάβουμε ότι είμαστε μπροστά σε μια ελαττωματική φιάλη. Εδώ φυσικά μιλάμε για την πλειονότητα των αγοραστών κρασιού και όχι για τους γνώστες που, μέσα από πολύχρονη εμπειρία, θα καταλάβουν τη φύση του όποιου προβλήματος.

Όλα τα παραπάνω βρίσκονται στην καρδιά αυτού που ονομάζουμε Έλεγχο και Διασφάλιση Ποιότητας, έναν τομέα στον οποίο οι οινοπαραγωγοί σπαταλάνε σημαντικά ποσά. Έτσι, είναι σχεδόν οξύμωρο το να χρησιμοποιούμε αλόγιστα φυσικούς φελλούς για τον πωματισμό των φιαλών μας, μιας και γνωρίζουμε πως ο φελλός έχει μεγάλα ποσοστά αστοχίας. Με τον όρο αστοχία ομαδοποιούμε αρκετά προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν, από προβλήματα στεγανότητας που οδηγούν σε σποραδικές οξειδώσεις ή και διαφυγή υγρού, μέχρι περιπτώσεις που ο φελλός επηρεάζει τις αρωματικές ιδιότητες του κρασιού, είτε μιλάμε για το γνωστό «φέλλωμα», για αρώματα νωπού ξύλου, είτε για άλλα.
Το πόσο μεγάλο είναι το ποσοστό αστοχίας είναι θέμα έρευνας. Υπάρχουν μελέτες που κάνουν λόγο για 8%, δηλαδή για μια φιάλη σε κάθε κιβώτιο(!) ενώ η πιο αισιόδοξη μελέτη μιλά για ένα 0,16%. Όσο μικρό και να φαντάζει το τελευταίο ποσοστό, ας υπολογίσουμε το εξής: ένα οινοποιείο που παράγει 1.000.000 φιάλες το χρόνο θα «δώσει» 1600 ελαττωματικά ή, έστω, «όχι σωστά» μπουκάλια. Αυτά με τη σειρά τους θα δυσαρεστήσουν ή θα ενοχλήσουν, ας πούμε, περίπου 4.000 με 5.000 χιλιάδες κόσμο. Δηλαδή, εν αγνοία μας και χωρίς να είναι πρωταρχική μας ευθύνη, κάνουμε μια μεγάλη αρνητική διαφημιστική καμπάνια για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το ότι ο φυσικός φελλός έχει προβλήματα είναι πέρα από κάθε συζήτηση. Το έχουν αποδεχθεί και οι εταιρείες που κατασκευάζουν φελλούς, οι οποίες μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουν ασχοληθεί επισταμένως με το να δώσουν στους οινοπαραγωγούς ένα πιο αξιόπιστο προϊόν. Κάτι που το έχουν καταφέρει. Η πρώτη σημαντική κίνηση προς εναλλακτικούς τρόπους πωματισμού φιαλών κρασιού έγινε στη δεκαετία του '90, με τα συνθετικά πώματα. Σύντομα όμως, ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές κατάλαβαν πως και τα συνθετικά πώματα είχαν πρόβλημα, μιας και μετά από 12 με 18 μήνες έχαναν την στεγανότητά τους και έδιναν οξειδωμένα κρασιά. 

Εδώ και περίπου μια δεκαπενταετία, ομάδες οινοπαραγωγών, από την Clare Valley της Αυστραλίας και τη Νέα Ζηλανδία, αποφάσισαν να αναζητήσουν το «τέλειο οινικό πώμα» στα βιδωτά μεταλλικά κλείστρα και συγκεκριμένα στο μοντέλο Stelvin, που παράγεται από την εταιρεία Pechiney. Από τα πρώτα στάδια, τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά: το κρασί άνοιγε εύκολα και χωρίς tire-bouchon, δεν υπήρχαν προβλήματα φελλού, ενώ τα κρασιά διατηρούσαν τη φρεσκάδα τους για περισσότερο καιρό. Επίσης, ο χαρακτήρας του κρασιού δεν άλλαζε από φιάλη σε φιάλη. Αυτό που αποκαλούμε «bottle variation» είναι γνωστό για αιώνες στους φίλους του κρασιού, που διατείνονται πως «δεν υπάρχουν μεγάλα κρασιά αλλά μεγάλες φιάλες». Εμείς θεωρούμε πως, αν μια φιάλη ενός κρασιού μιας συγκεκριμένης εσοδείας είναι εξαιρετική, τότε είναι καθήκον του παραγωγού να εξασφαλίζει πως ΚΑΘΕ άλλη φιάλη αυτού του κρασιού θα ΠΡΕΠΕΙ να είναι ίδια, αλλιώς δεν σεβόμαστε τον καταναλωτή. Έτσι, το Κτήμα Σκούρα ήταν το πρώτο οινοποιείο στην Ελλάδα που, στις αρχές του 2002, άρχισε να εμφιαλώνει κρασιά κάτω από stelvin. Η αρχή έγινε με το Dum Vinum Sperum και ακολούθησε μετά από δύο χρόνια το Viognier Eclectique, στη συνέχεια και άλλα κρασιά μας.

Πολλοί άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καλά το Stelvin αντιδρούν αρνητικά απέναντί του. Το πρώτο «επιχείρημα» είναι το κατά πόσο το κρασί που πωματίζεται με Stelvin μπορεί να παλαιώσει «σωστά, σε αντίθεση με το φελλό που αναπνέει». Θα ήθελα να πω κάποια πράγματα πάνω σε αυτό. Αρχικά, η παλαίωση είναι κάτι που αφορά ένα ελάχιστο ποσοστό των κρασιών που παράγονται στον κόσμο, αφού μελέτες δείχνουν πως πάνω από το 98% των κρασιών παγκοσμίως, καταναλώνεται μέσα στην πρώτη εβδομάδα από την στιγμή που ο τελικός πελάτης θα αγοράσει τη φιάλη. Έτσι, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι «παλαίωση και φελλός» είναι η μοναδική επιλογή, είναι κάτι που αφορά ελάχιστα κρασιά. Θα ήταν αφελές να πούμε ότι, αφού υπάρχουν 200 Châteaux στο Bordeaux που κάνουν κρασιά για παλαίωση, τότε θα πρέπει να υποστούν τα προβλήματα του φελλού και τα υπόλοιπα 11.800 Châteaux της περιοχής, που έτσι και αλλιώς θα καταναλωθούν μέσα στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής τους. 

Το δεύτερο σημείο είναι πως δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι η αναπνοή του φελλού και, συνεπώς, η παρουσία οξυγόνου στη φιάλη, βοηθούν στην παλαίωση των κρασιών. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν προς την μια κατεύθυνση και άλλες που επιβεβαιώνουν τα αντίθετα. Το σίγουρο είναι πως αυτό θα αφορά μόνο τα ερυθρά κρασιά, γιατί έχουμε πολλές αποδείξεις για την εκπληκτική ικανότητα παλαίωσης λευκών κρασιών κάτω από Stelvin. Αυτή τη στιγμή, το Dum Vinum Sperum του 2007 είναι τόσο φρέσκο και πολύπλοκο, που πραγματικά λυπάμαι που δεν έχουμε κρατήσει στο «μουσείο φιαλών» του Κτήματος Σκούρα παραπάνω φιάλες. Αν αυτό το κρασί είχε μπει κάτω από φελλό, θα ήταν, σχεδόν σίγουρα, πολύ περισσότερο εξελιγμένο. Επίσης, έχουμε δοκιμάσει αρκετές φορές Riesling της Αυστραλίας από τις δεκαετίες του '70 και του '80, που μας δίνουν ελπίδες για ακόμη μεγαλύτερες παλαιώσεις. Αξίζει όμως να τονίσουμε πως όλα τα παραπάνω είναι δεδομένα μόνο για τα βιδωτά πώματα Stelvin και ιδιαίτερα για τη δεύτερη γενιά αυτών, που είναι γνωστή ως Stelvin Redraw. Άλλα βιδωτά καπάκια, συνήθως πιο φθηνές λύσεις, δεν έχουν, τουλάχιστον αποδεδειγμένα, τις ίδιες ιδιότητες.

Πιστεύουμε πως, για καταναλωτές και για παραγωγούς, η βάση του ερωτήματος « Stelvin ή φελλός» είναι το κατά πόσο θέλουμε να βγούμε έξω από τα όρια της παράδοσης, της «τελετουργίας», του «μυστήριου του κρασιού». Στο Κτήμα Σκούρα, που μας αρέσει να σπάμε τα καλούπια που και που, δεν πιστεύουμε πως υπάρχει μυστήριο, αλλά μαγεία του κρασιού και αυτό είναι το τι θα βρει στο ποτήρι του ο κάθε άνθρωπος που θα προτιμήσει μια φιάλη που έχει πάνω το όνομα Σκούρας. Πριν από λίγο καιρό, ένας από τους πιο γνωστούς chef της Ελλάδας μου είπε πως, αν ακούσει έναν πελάτη να αρνείται να πάρει ένα κρασί μου γιατί το θεωρεί «φτηνιάρικο» ή «ξένο» λόγω Stelvin, του προτείνει να το δοκιμάσει και, αν δεν του αρέσει η γεύση, τότε το εστιατόριο θα πάρει πίσω τη φιάλη χωρίς χρέωση. Όλοι όσοι πέρασαν αυτή τη «δοκιμασία» δεν έγιναν «φίλοι του Stelvin», αλλά σίγουρα φίλοι του συγκεκριμένου κρασιού. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια πολύ καλή ένδειξη του ότι το Stelvin θέλει ακόμη προσπάθεια να εδραιωθεί στην αντίληψη του καταναλωτή, αλλά αξίζει τον κόπο.

Δημοσιεύτηκε στο Wine Plus magazine.   
Πηγή:  http://www.wineplus.gr

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Το κρασί δεν είναι το μοναδικό δώρο της κληματαριάς



Τα παλιά χρόνια όταν η ζάχαρη ήταν είδος πολυτελείας, τα προϊόντα του σταφυλιού γλύκαιναν τον κόσμο.

Της Αγλαΐας Κρεμέζη


Οι πολύ ζεστές μέρες και η ξηρασία του φετεινού καλοκαιριού έκαναν τα αμπέλια λιγότερο καρπερά, αλλά είναι πολύ πιθανό τα σταφύλια που  τρυγάνε οι αμπελουργοί να είναι εξαιρετικής ποιότητας, και να δώσουν κρασιά θαυμάσια.

Όμως, οι χυμοί από τα τσαμπιά που αποκαλούμε ‘κρασοστάφυλα’, και δεν τα απολαμβάνουμε σαν επιτραπέζια φρούτα, μπορούν, εκτός από κρασί, να μας δώσουν και άλλα χρήσιμα υλικά.  Τα τελευταία χρόνια, καθώς υπάρχει υπερπροσφορά από κρασιά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πολλοί Ελληνες παραγωγοί έχουν στραφεί σε πιο ασυνήθιστα, και περιζήτητα προϊόντα του σταφυλιού, όπως τα εκλεκτά ξύδια, από ξεχωριστές ντόπιες ποικιλίες, και οι σταφυλοχυμοί, στη φυσική τους μορφή, αλλά και περισσότερο ή λιγότερο συμπυκνωμένοι, μέχρι να γίνουν παχύ και σκούρο σιρόπι, το πετιμέζι.  

Ξύδια εξαιρετικά



Από τα αρχαία χρόνια, το ξύδι είναι ένα από τα βασικά στοιχεία στη μαγειρική, και με τη γεύση του συμπληρώνει πολλά και διάφορα φαγητά, και βέβαια τις κάθε λογής σαλάτες. Μέχρι πρόσφατα, αν θελαμε καλό και νόστιμο ξύδι, έπρεπε να καταφύγουμε στα εισαγόμενα από τη Γαλλία, την Ισπανία, και βέβαια από την Ιταλία, όπου παράγεται με υπομονή το αυθεντικό Balsamico di Modena. Μεγάλες πολυεθνικές βιάστηκαν να δημιουργήσουν τεχνητά ξύδια ‘τύπου Balsamico’, καθώς η παγκόσμια ζήτηση για το περιορισμένης ποσότητας, και πανάκριβο  αυτό προϊόν αυξήθηκε σημαντικά. 



Ακολουθώντας περίπου τη διαδικασία παραγωγής των Ιταλών, o Κώστας Παπαδημητρίου από την Καλαμάτα,
δημιούργησε το Balsamon, ένα πολύ διαφορετικό ελληνικό προϊόν που γρήγορα αναγνωρίστηκε και αγαπήθηκε στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, όπου εξάγεται σε μεγάλες ποσότητες. Απλό και παλαιωμένο, το Balsamon με τη βαθειά και σύνθετη γεύση, άνοιξε το δρόμο και για πολλά άλλα, διαφορετικά, αλλά εξίσου σημαντικά ελληνικά ξύδια:



Ξεχωρίζω το μοναδικό και εξαιρετικά συσκευασμένο ξύδι της Γαίας Οινοποιητικής, που μένει σε βαρέλια για να παλιώσει πέντε χρόνια, καθώς και το ξύδι της οικογένειας Βαϊμάκη, από τη Ζίτσα Ιωαννίνων, που βρίσκεται πιο κοντά στα παραδοσιακά ελληνικά σπιτικά ξύδια που έφτιαχναν οι παπούδες μας.







Γλεύκος και Πετιμέζι

Προτού να φτάσουμε στο κρασί ή και στο ξύδι, πάντως, ο απλός χυμός από τα σταφύλια, είναι ένα ακόμα προϊόν που τελευταία έχει μεγάλη ζήτηση. Στη Γαλλία, αλλά και στην Καλιφόρνια, γνωστοί και διάσημοι οινοπαραγωγοί εμφιαλώνουν χυμούς από λευκά ή μαύρα σταφύλια, και μάλιστα οι somelliers σε μεγάλα εστιατόρια τους προτείνουν σαν συνοδοδευτικό στα φαγητά για όσους αποφεύγουν το αλκοόλ, αλλά και για τα παιδιά, που δειπνούν μαζί με τους γκουρμέ γονείς τους.

Ο συμπυκνωμένος χυμός σταφυλιού γίνεται από μόνος του εξαιρετική γρανίτα, ή μπορεί να ανακατωθεί και με άλλα φρούτα για να συμπληρώσει γλυκά, κέικ και μαρμελάδες. Αν ο μούστος (ή γλεύκος) βράσει ακόμα περισσότερο, παίρνουμε το πετιμέζι, κύριο γλυκαντικό των προγόνων μας.

Το πετιμέζι παράγεται όταν βράσουμε φρέσκο μούστο προτού αρχίσει η ζύμωση για να γίνει κρασί ώστε να εξατμιστεί μέρος του νερού που περιέχει. Οι Ρωμαίοι είχαν ειδικές ονομασίες για το ελαφρύτερο και το πυκνότερο πετιμέζι. Αποκαλούσαν defructum το μούστο που έβραζε μέχρι να μείνει ο μισός, carenum αυτόν που έβραζε μέχρι να μείνει το ένα τρίτο και sapa το πολύ συμπυκνωμένο πετιμέζι, που ήταν το ένα τέταρτο της αρχικής ποσότητας μούστου. Το ελληνικό πετιμέζι πλησιάζει στο τελευταίο αυτό πυκνό σιρόπι,  το οποίο χρησιμοποιούν και οι γείτονές μας οι Ιταλοί, άλλοτε με το όνομα saba, κι άλλοτε λέγοντάς το vino cotto.

Στις μέρες μας η βασική σημασία του σιροπιού από σταφύλια έχει χαθεί, αφού η ζάχαρη είναι το πιο εύκολο και φτηνό γλυκαντικό. Το πετιμέζι όμως, με την σύνθετη και βαθειά γεύση του, δεν είναι απλά γλυκό, γι αυτό και έχει αρχίσει να ανακτά και πάλι μέρος της παλιάς του αίγλης. Το συμπυκνωμένο σιρόπι από σταφύλια που το αποκαλούμε 'πετιμέζι' παραφθείροντας την τούρκικη λέξη pekmez  είναι αρχαίο γλυκαντικό, όπως και το μέλι. Οι κάτοικοι της Μεσογείου το χρησιμοποιούσαν περίπου με τον τρόπο που σήμερα χρησιμοποιούμε τη ζάχαρη για να προσθέτουν γλύκα σε ψωμιά, στα ποτά και στις σάλτσες για κάθε είδους φαγητά όπου αγαπούσαν να ανακατώνουν μαζί γλυκές, ξινές και πικάντικες γεύσεις. 


 Το πετεμέζι στη μαγειρική & ζαχαροπλασική 

Εκτός από τη μουσταλευριά, που είναι το βασικό ελληνικό γλυκό το οποίο στηρίζεται στο πετιμέζι, και τα 'σουτζούκια' που είναι ξηροί καρποί βουτηγμένοι σε πυκνή αφυδατωμένη μουσταλευριά στο Βόλο θα βρείτε και τα ασυνήθιστα σκούρα μουστολούκουμα, που ετοιμάζει τοπική βιοτεχνία με πετιμέζι. Στα γκουρμέ μαγαζιά κάνουν τελευταία την εμφάνισή τους και παλιοκαιρίσιες μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού, όπου τα φρούτα βράζονται σε σιρόπι από σταφύλια κι όχι σε ζάχαρη, αποκτώντας μια επιπλέον γευστική διάσταση.

 


Ο συμπυκνωμένος χυμός σταφυλιού γίνεται από μόνος του εξαιρετική γρανίτα, ή μπορεί να ανακατωθεί και με άλλα φρούτα για να συμπληρώσει γλυκά, κέικ και μαρμελάδες. Αν ο μούστος (ή γλεύκος) βράσει ακόμα περισσότερο, παίρνουμε το πετιμέζι, κύριο γλυκαντικό των προγόνων μας.


Το πετιμέζι παράγεται όταν βράσουμε φρέσκο μούστο προτού αρχίσει η ζύμωση για να γίνει κρασί ώστε να εξατμιστεί μέρος του νερού που περιέχει. Οι Ρωμαίοι είχαν ειδικές ονομασίες για το ελαφρύτερο και το πυκνότερο πετιμέζι. Αποκαλούσαν defructum το μούστο που έβραζε μέχρι να μείνει ο μισός, carenum αυτόν που έβραζε μέχρι να μείνει το ένα τρίτο και sapa το πολύ συμπυκνωμένο πετιμέζι, που ήταν το ένα τέταρτο της αρχικής ποσότητας μούστου. Το ελληνικό πετιμέζι πλησιάζει στο τελευταίο αυτό πυκνό σιρόπι,  το οποίο χρησιμοποιούν και οι γείτονές μας οι Ιταλοί, άλλοτε με το όνομα saba, κι άλλοτε λέγοντάς το vino cotto.


Στις μέρες μας η βασική σημασία του σιροπιού από σταφύλια έχει χαθεί, αφού η ζάχαρη είναι το πιο εύκολο και φτηνό γλυκαντικό. Το πετιμέζι όμως, με την σύνθετη και βαθειά γεύση του, δεν είναι απλά γλυκό, γι αυτό και έχει αρχίσει να ανακτά και πάλι μέρος της παλιάς του αίγλης. Το συμπυκνωμένο σιρόπι από σταφύλια που το αποκαλούμε 'πετιμέζι' παραφθείροντας την τούρκικη λέξη pekmez  είναι αρχαίο γλυκαντικό, όπως και το μέλι. Οι κάτοικοι της Μεσογείου το χρησιμοποιούσαν περίπου με τον τρόπο που σήμερα χρησιμοποιούμε τη ζάχαρη για να προσθέτουν γλύκα σε ψωμιά, στα ποτά και στις σάλτσες για κάθε είδους φαγητά όπου αγαπούσαν να ανακατώνουν μαζί γλυκές, ξινές και πικάντικες γεύσεις.

Η φίλη μου η Τζιώτισα μαγείρισα Ζηνοβία Στέφα, στο βιβλίο που ετοιμάζει με συνταγές του νησιού, περιλαμβάνει και ένα εξαιρετικό κυδώνι γλυκό που βράζει μέσα σε πετιμέζι. Τα παλιά χρόνια που κάθε σπίτι είχε το δικό του αμπέλι, οι νησιώτισες ετοίμαζαν κάθε καλοκαίρι πετιμέζι σπιτικό, βράζοντας το μούστο σε μεγάλα καζάνια. Τα κρασοαστάφυλλα κάνουν το καλύτερο πετιμέζι, όμως μπορείτε να βράσετε και χυμό από καλά, γλυκά επιτραπέζια σταφύλια.

Μη σας απασχολούν οι παλιές πολύπλοκες τεχνικές με την προσθήκη αλησίβας (στάχτης) ή τριμμένου άργιλου, που τον πασπαλίζαν στο πετιμέζι για να 'καθαρίσει', δηλαδή για να βοηθήσει να κατασταλάξουν οι ίνες. Βράστε απλά το χυμό που θα πάρετε πιέζοντας ή λειώνοντας στο μίξερ τα σταφύλια, αφού σουρώσετε σε σίτα τον πολτό. Υπολογίστε πως για να πάρετε 2 1/2 φλιτζάνια πετιμέζι χρειάζεται να βράσετε, για μια ώρα περίπου, το χυμό από 2 1/2 κιλά σταφύλια. 

Το πετιμέζι θα το προσθέσετε σε σάλτσες γλυκές και αλμυρές, θα περιχύσετε με αυτό στραγγιστό γιαούρτι ή παγωτό, και αραιώνοντάς το με νερό θα το χρησιμοποιήσετε για να κάνετε μουσταλευριά και μουστοκούλουρα.

Τέλος, θα βράσετε σε πετιμέζι μήλα, σύκα, αχλάδια, κυδώνι, κόκκινη κολοκύθα και άλλα φρούτα της εποχής για να κάνετε ασυνήθιστα γλυκά και μαρμελάδες. Αυτά τα πετιμεζό-γλυκα γίνονται εξαιρετική γέμιση για τάρτες, μπισκότα ή καλτσούνια, και θα συνοδέψουν ιδανικά τα πουλερικά και το κυνήγι στα γιορτινά χειμωνιάτικα τραπέζια. 

Πηγή: http://www.gourmed.gr

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Διακοσμητικές ιδέες για να αποθηκεύετε μπουκάλια κρασιών


Μπουκάλια κρασιών
Φωτογραφίες: miss-design.com
Είτε σας αρέσει να απολαμβάνετε περιστασιακά ένα ποτήρι κρασί, είτε το καλό κρασί είναι το πάθος σας, το πιο πιθανόν είναι να έχετε αποθηκευμένα αρκετά μπουκάλια στο σπίτι.
Αν δεν σας αρκεί απλά να τα αποθηκεύετε σε κάποιο κλειστό ντουλάπι, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να τα αναδείξετε, μετατρέποντάς τα σε decor του χώρου σας.
Η επιλογή του κατάλληλου τρόπου για εσάς έχει να κάνει με την ποσότητα των μπουκαλιών, το διαθέσιμο χώρο, το budget, αλλά και το πόσο θέλετε να αντανακλάσσετε την «αδυναμία» σας στο κρασί στην προσωπικότητα του χώρου σας.
Για όσους διαθέτουν μία μεγάλη συλλογή από μπουκάλια κρασιών - ποικιλίες από όλο τον κόσμο, από σοδιές διαφόρων χρονολογιών, κ.ο.κ.- καλό θα ήταν να αφιερώσουν ένα ειδικό χώρο για την αποθήκευσή τους, τον οποίο να μπορούν να οργανώσουν και να έχουν εύκολα πρόσβαση. Για τους άλλους που απλά έχουν στη διάθεσή τους μερικά μπουκάλια, πάλι υπάρχουν έξυπνοι και design τρόποι αποθήκευσης και παρουσίασης, όπως ειδικές θήκες και κρεμάστρες.
Δείτε μερικές εναλλακτικές ιδέες για έμπνευση, τις οποίες μπορείτε κι εσείς να εφαρμόσετε στο σπίτι σας:
• Χρησιμοποιήστε επιτοίχιες βάσεις / θήκες αποθήκευσης κρασιού
Φωτογραφίες: shelterness.com | pehmuste.com
Μπουκάλια κρασιών - 3
Φωτογραφίες: interiorsbystudiom.com | decordir.com
Μπουκάλια κρασιών - 4
Φωτογραφίες: shelterness.com | furniturehomedesign.com

• Τοποθετήστε σε κάποιο πάγκο ή μπουφέ μία ειδική βάση
Μπουκάλια κρασιών - 5
Φωτογραφίες: shelterness.com | thisnext.com

• Προβλέψτε ειδικούς αποθηκευτικούς χώρους στα ντουλάπια της κουζίνας σας
Μπουκάλια κρασιών - 6
Φωτογραφίες: shelterness.com
Μπουκάλια κρασιών - 7
Φωτογραφίες: ernestomeda.com
Μπουκάλια κρασιών - 8
Φωτογραφίες: shelterness.com
Μπουκάλια κρασιών - 9
Φωτογραφίες: Readymade Magazine | shelterness.com
Μπουκάλια κρασιών - 10
Φωτογραφίες: interiorsbystudiom.com | furniturehomedesign.com

• Διαμορφώστε θεματικές «γωνιές» αφιερωμένες στις συλλογές σας, χρησιμοποιώντας ειδικά μικροέπιπλα για αποθήκευση μπουκαλιών κρασιού
Μπουκάλια κρασιών - 11
Φωτογραφίες: miss-design.com | shelterness.com
Μπουκάλια κρασιών - 12
Φωτογραφίες: miss-design.com

• Επιστρατεύστε ειδικά μικροέπιπλα για την αποθήκευση μπουκαλιών κρασιού
Μπουκάλια κρασιών - 13
Φωτογραφίες: designspongeonline.com | bitehome.com | hgtv.com
• Εκμεταλλευθείτε το χώρο κάτω από τη σκάλα για να διαμορφώσετε χώρους αποθήκευσης για τα κρασιά σας
Μπουκάλια κρασιών - 14
Φωτογραφίες: shelterness.com


Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Τα πιο συνηθισμένα λάθη σε σχέση με το κρασί



Η ποιότητα του κρασιού εξαρτάται όχι μόνο από την παραγωγική του διαδικασία και εμφιάλωση, αλλά και από την χρήση και τη μεταχείρισή του από εμάς. Ίσως να μην το γνωρίζουμε, αλλά όλοι κάνουμε παρεμβάσεις που επηρεάζουν το τελικό οινικό αποτέλεσμα. Ας δούμε λοιπόν, μερικά συνηθισμένα λάθη που κάνουμε σε σχέση με το κρασί, ώστε να τα αποφύγουμε την επόμενη φορά.


Υπερβολικά παγωμένο κρασί
Η υπερβολική ψύξη είναι ένα από τα πιο συχνά λάθη και μπορεί να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την απόλαυση ενός κρασιού. Μπορεί να θεωρούμε ότι όσο πιο δροσερό είναι ένα κρασί τόσο πιο καλό είναι, αλλά με αυτό τον τρόπο το λευκό κρασί χάνει το άρωμα και τη γεύση του και αυξάνει την αίσθηση της οξύτητας, ενώ στο κόκκινο κρασί από την άλλη, αυξάνεται η αίσθηση από τις τανίνες και κάπως έτσι τα κρασιά γίνονται απλά αδιάφορα.

Υπερβολικά ζεστό κρασί
Όταν σερβίρουμε πολύ ζεστά κρασιά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι χειρότερο ακόμη και από όταν τα σερβίρουμε παγωμένα. Η υπερβολική θέρμανση ακόμη και κλειστών μπουκαλιών ενδέχεται να δημιουργήσει μόνιμη ζημιά αλλάζοντας, τα αρώματα και το χρώμα του κρασιού. Η υψηλή θερμοκρασία επιταχύνει τη διαδικασία της εξάτμισης της αλκοόλης από το ποτήρι και στο τέλος μετά από όλη αυτή την παραμόρφωση το κρασί δίνει έχει μια μάλλον αδιάφορη γεύση.
Ακατάλληλα συνοδευτικά
Επικρατεί η άποψη ότι μπορούμε να συνδυάζουμε το κρασί με όλα τα φαγητά χωρίς να έχει σημασία η επιλογή, αλλά η συγκεκριμένη άποψη είναι τελείως λανθασμένη. Για παράδειγμα, συνδυάζοντας έντονα κρασιά με λιπαρά ψάρια, κάνουμε τη γεύση τους να φαίνεται άτονη, ενώ όταν κρασιά χαμηλής οξύτητας συνδυάζονται με σαλάτες με όξινο dressing, γίνονται αμέσως άγευστα.

Δεν αφήνουμε το κρασί να αναπνεύσει
Είναι σημαντικό να αφήνουμε το κρασί να αναπνεύσει πριν το σερβίρουμε. Μέσα στο κλειστό μπουκάλι υπάρχει ελάχιστο ή καθόλου οξυγόνο και μετά το άνοιγμα του μπουκαλιού, απαιτείται να αφήσουμε το κρασί να αναπνεύσει για λίγο και να ισορροπήσει τα αρώματα και τη γεύση του και να αναδείξει απόλυτα τον χαρακτήρα του.
Ακατάλληλο ποτήρι
Η αλήθεια είναι ότι δε δίνουμε και μεγάλη σημασία στο ποτήρι που θα σερβίρουμε το κρασί μας και πράγματι, ίσως αυτό ακούγεται κάπως τραβηγμένο. Όμως, ένα σωστό ποτήρι αναδεικνύει σίγουρα καλύτερα τη γεύση του κρασιού. Καλύτερα λοιπόν, να αποφεύγουμε τα ποτήρια νερού ή τα συνηθισμένα χαμηλά ποτήρια του κρασιού και να προτιμήσουμε αντ’αυτών, μεγάλα κολονάτα ποτήρια με ανοιχτό στόμιο για τα κόκκινα και πιο βαριά κρασιά που αφήνουν το κρασί να αναπνεύσει και ψηλά με μικρότερο στόμιο για τα αρωματικά λευκά.

Δεν δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες
Συχνά είμαστε πολύ απόλυτοι σε σχέση με την εικόνα που σχηματίζουμε για ένα κρασί και δεν δίνουμε εύκολα δεύτερες ευκαιρίες. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως, ότι η πρώτη δοκιμή δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτική για τη γεύση ενός κρασιού και καλό θα ήταν να μην είμαστε απόλυτοι όταν κάτι δε μας αρέσει στην πρώτη δοκιμή μιας ετικέτας. Υπάρχουν πολλοί εξωτερικοί παράγοντες που υπεισέρχονται στην κρίση μας, όπως για παράδειγμα, ένα όχι απόλυτα καθαρό ποτήρι ή μια έντονη μυρωδιά σε αυτό ή ακόμα και υπολείμματα σκόνης ή ένας προβληματικός φελλός… 

 Πηγή: http://www.clickatlife.gr

5 λέξεις για το κρασί που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να φοβόμαστε.



Πόσα πράγματα γνωρίζετε για κάθε μπουκάλι κρασιού που ανοίγετε; Είστε κολλημένοι με τα οινικά στερεότυπα και τους χαρακτηρισμούς γύρω από ορισμένα κρασιά; Καιρός να αλλάξετε νοοτροπία. Στην περίπτωση των κρασιών, ορισμένοι όροι που τα χαρακτηρίζουν έχουν αποκτήσει αρνητική σημασία. Παρακάτω, αναλύουμε τους λόγους που δεν πρέπει να τους φοβόμαστε, αφού δεν επηρέαζουν πάντα την ποιότητα του κρασιού μας…

Τι μπορούμε να κάνουμε; Να αγαπάμε το μέτρο και την ισορροπία και να αναθεωρήσουμε την αντίληψη μας γύρω από το κρασί, ξεκινώντας από τα βασικά…


Πικρό

Δεν είναι τόσο οι οινολόγοι-οινοκριτικοί, όσο η ίδια η «ιστορία», αλλά και η ανθρώπινη φύση που προσέδωσε αρνητική σημασία στην «πικρή» γεύση του κρασιού. Σίγουρα ποτά ή τροφές με πικρή γεύση, δεν είναι ελκυστικά. Όμως στην περίπτωση του κρασιού, δεν συμβαίνει αυτό. Μπορείτε να φανταστείτε ένα ξηρό κόκκινο κρασί, χωρίς την ήπια στυφή του γεύση; Μάλλον δύσκολα. Ιδίως οι ποικιλίες από την Ιταλία άλλα και τη Γαλλία, είναι άμεσα συνυφασμένες με αυτή τη χαρακτηριστική γεύση.



Τα λευκά κρασιά επίσης, έχουν μια ανεπαίσθητα στυφή γεύση. Η στυφή και κάπως πικρή γεύση του κρασιού, είναι εκείνη που του προσδίδει ξεχωριστή φυσιογνωμία σε συνδυασμό με την αίσθηση οξύτητας που αφήνει μετά τη δοκιμή του. Η πικρή γεύση όμως, αρχίζει να γίνεται μη ανεκτή, όταν οι τανίνες που περιέχει το κρασί, έχουν εμποτιστεί από την έντονη γεύση του δρύινου βαρελιού, μέσα στο οποίο ωριμάζει. Στην περίπτωση αυτή η γεύση του κρασιού, γίνεται έντονα πικρή.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα ακούσουμε για πικρή γεύση στο κρασί, πρέπει να κρατάμε τις ισορροπίες. Η ήπια στυφάδα επιβάλλεται, το πρόβλημα αρχίζει όταν ξεκινάει να πικρίζει για τα καλά...


Κρύο

Προτιμάτε να πίνετε κρύο το κρασί σας; Σας δροσίζει καλύτερα ενώ νιώθετε ότι απελευθερώνονται πλήρως όλα τα γευστικά του συστατικά; Η συγκεκριμένη παραδοχή είναι εμπειρική και εν πολλοίς εσφαλμένη. Μπορεί η θερμοκρασία σερβιρίσματος του κρασιού, να ποικίλλει, ανάλογα με την περιοχή που βρισκόμαστε, την ιδιοσυγκρασία και το γούστο μας, αλλά υπάρχουν μερικοί κοινώς αποδεκτοί κανόνες, στους οποίους πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι.
Αν για παράδειγμα, επιλέξετε να πιείτε ένα ποτήρι παγωμένο λευκό κρασί, πρέπει να ξέρετε ότι το κρασί, χάνει ουσιώδη στοιχεία από τη γεύση του, ενώ δεν απελευθερώνεται πλήρως η αρωματική του πολυπλοκότητα. Υπάρχει βέβαια και κάτι θετικό. Σε περίπτωση που το κρασί μας δεν προέρχεται από κάποια καλή ποικιλία, τότε η ψύξη μπορεί να κρύψει την όχι και τόσο καλή γεύση του. Από την άλλη, το να πίνεις ένα πολύ ζεστό κρασί δεν είναι επίσης καλό. Η ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος, δεν απέχει και πολύ από τη «θερμοκρασία δωματίου», υπολογιζόμενη γύρω στους 16 με 18 βαθμούς Κελσίου στην περίπτωση του κόκκινου κρασιού και γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου σε περίπτωση λευκού ή ροζέ οίνου. Ακόμα όμως, και να σερβιριστεί πιο παγωμένο δε χάλασε κι ο κόσμος...

Αδιαφανές

Η χρωματική ένταση του κόκκινου κρασιού, μπορεί να αποκαλύψει πολλά για την ηλικία και την ωρίμανσή του. Συνήθως όμως, ως καταναλωτές συνδέουμε την πυκνότητα και το χρώμα του κρασιού με την ποιότητά του. Πολλοί είναι και οι οινοπαραγωγοί που θέλοντας να προσελκύσουν το κοινό, προσθέτουν συντηρητικά που ενισχύουν το κόκκινο χρώμα του κρασιού και το κάνουν ελκυστικότερο.

Η αλήθεια είναι ότι το κόκκινο χρώμα του κρασιού οφείλεται, στις διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του, στον τρόπο που γίνεται η επεξεργασία τους, αλλά και στα πρόσθετα συστατικά. Για παράδειγμα, οι ποικιλίες κρασιών nebbiolo και pinot noir, που έχουν ένα ελαφρύ, σχεδόν ροζέ, κόκκινο χρώμα, δεν σημαίνει ότι δεν και είναι καλής ποιότητας, ούτε και το αντίθετο βέβαια, όπως στα Syrah, όπου το κρασί είναι σχεδόν αδιαφανές, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και καθαρό.
Αυτό το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε, είναι ότι το βαθύ κόκκινο χρώμα στο κρασί, μαρτυρά πολλά πράγματα για την προέλευση του, σίγουρα όμως, όχι για την ποιότητά του.



Πράσινο

Πολλοί παραγωγοί διακατέχονται από το φόβο, ότι το παραγόμενο κρασί τους θα είναι «πράσινο». Αρχικά να διευκρινίσουμε ότι όταν μιλάμε για «πράσινο» κρασί δεν απευθυνόμαστε στο χρώμα, αλλά στα φυτικά συστατικά, που εμπλουτίζουν τη γεύση του κρασιού και στο φρουτώδες άρωμά του.
Λόγω της διάδοσής των πρόσθετων φυτικών συστατικών, οι περισσότεροι παραγωγοί φαίνονται διατεθειμένοι να προσθέτουν διάφορα συστατικά για να ενισχύσουν την αρωματική πολυπλοκότητα και τη γεύση του κρασιού. Τη συγκεκριμένη συνήθεια φαίνεται να υιοθετούν πολλοί παραγωγοί ποικιλιών, όπως τα Syrah, cabernet franc, pinot noir. Βέβαια δεν είναι λίγες και οι ποικιλίες λευκού κρασιού που εμπλουτίζονται με πάσης φύσεως αρωματικά βότανα και κάπως έτσι τα κρασιά αποκτούν μια έντονη «πράσινη» απόχρωση. Φυσικά υπάρχουν, έστω και αν είναι η μειονότητα, παραγωγοί που δεν ακολούθησαν τη «μόδα» με τη φρουτώδη γεύση στα κρασιά και διασώζουν την «καθαρότητα» των ποικιλιών τους. Γεωγραφικά η Καλιφόρνια είναι η χώρα, που δείχνει να έχει «υιοθετήσει» πλήρως την πρακτική προσθήκης αρωμάτων, σίγουρα όμως, δεν είναι η μόνη.



Με άρωμα δρύινου βαρελιού

Το άκουσμα και μόνο του δρύινου βαρελιού, προκαλεί «πόλωση» και ανησυχία. Για το μεγάλο κοινό η γεύση που μπορεί να αφήσει το δρύινο βαρέλι, δεν διαφέρει και πολύ από την γεύση που αποκτά το κρασί με την προσθήκη κάποιου άλλου αρώματος κι ενισχύει την στυφή του γεύση.
Για τους γνώστες όμως και τους λάτρεις του κρασιού, κάτι τέτοιο είναι ολέθριο. Υπάρχει όμως η μερίδα εκείνων που δεν ενοχλούνται από το άρωμα του βαρελιού. Αντίθετα, υπενθυμίζουν και κάποιες από τις θετικές λειτουργίες του, όπως ότι επιτρέπει τη διέλευση του αέρα, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την υφή αλλά και τη γεύση του με το πέρασμα του χρόνου.
Παλιότερης ηλικίας, μεγαλύτερα και ουδέτερου υλικού κατασκευής βαρέλια, είναι ιδανικότερα σε περίπτωση που θέλουμε να αποφύγουμε ανεπιθύμητες προσμίξεις στη γεύση. 


Πηγή: http://www.clickatlife.gr
  




Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Σταφύλι: Τα οφέλη για την υγεία



Το σταφύλι, το φρούτο του φθινοπώρου, αποκαλείται 'ευτυχές δημιούργημα της φύσης'. Ποια είναι η διατροφική αξία του και οι ευεργετικές ιδιότητες στην υγεία;

Το σταφύλι είναι ο καρπός του αμπελιού. Το αμπέλι αλλιώς ονομάζεται και κλήμα (Vitis Vinifera), είναι αναρριχητικό φυτό και προιόντα του ο μούστος, το κρασί, το ξύδι και οι σταφίδες, ενώ μπορεί να γίνει και γλυκό του κουταλιού.
Tο σταφύλι, ξεχωριστό στοιχείο στην εκκλησιαστική μας παράδοση, όπως φαίνεται, έχει αρκετά παλιά ιστορία. Oι αρχαιότερες αναφορές βρίσκονται στα Oμηρικά 'Eπη. O Όμηρος εκθειάζει τις αρετές του, αλλά συγχρόνως στηλιτεύει και την κατάχρησή του.
Στα συμπόσια των ηρώων δεσπόζει η κατανάλωση σταφυλιού τόσο στην Oδύσσεια όσο και στην Iλιάδα. Σε ιερογλυφικές επιγραφές γίνονται αναφορές στην άμπελο, ενώ διάφορες ζωγραφιές σε τοίχους αναπαριστούν ανθρώπους να καλλιεργούν αμπέλια και να μαζεύουν σταφύλια.
Οι εικόνες και οι γραφές αυτές χρονολογούνται στο 2500 π.Χ.

Χαρακτηριστικές ποικιλίες

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες σταφυλιών, οι οποίες ταξινομούνται σε 3 μεγάλες ομάδες: τις λευκές, τις ερυθρές και τις ροδόχρωμες. Για τα επιτραπέζια σταφύλια θα πρέπει οι ρώγες να έχουν μέτριο μέγεθος και ζωηρό χρώμα, το τσαμπί να έχει κωνικό σχήμα και το κλαδί τους να είναι φρέσκο.

Διατηρούνται στο ψυγείο και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Η κύρια ποικιλία της ελληνικής σταφίδας είναι η Σουλτανίνα και η Κορινθιακή Σταφίδα.

Τα κρασιά μπορούν να ταξινομηθούν σε ξηρά, γλυκά ή ημίγλυκα. Η γλυκύτητα των κρασιών μπορεί να μετρηθεί κατά τη διαδικασία της συγκομιδής, αν και στην πράξη καθορίζεται από το ποσό της ζάχαρης που παραμένει στο κρασί μετά τη ζύμωση.

Έτσι, το ξηρό κρασί δεν περιέχει υπόλοιπο ζάχαρης. Τα κρασιά ταξινομούνται ακόμα με το έτος της συγκομιδής σταφυλιών (τρύγος).

Συνήθως παράγονται από σταφύλια της συγκομιδής ενός έτους και χρονολογούνται με βάση το έτος αυτό. Υπάρχουν και ειδικές κατηγορίες κρασιών, όπως είναι ο αφρώδης οίνος, ο οποίος περιέχει και το διοξείδιο του άνθρακα (ανθρακικό) που παράγεται κατά τη διάρκεια της ζύμωσης.

Κλασικό παράδειγμα είναι η γαλλική σαμπάνια.

Διατροφική αξία του σταφυλιού

Το σταφύλι αποκαλείται 'ευτυχές δημιούργημα της φύσης'. Τα 100 γραμμάρια σταφυλιών αποδίδουν 80kcal. Είναι τροφή πλούσια σε κάλιο και βιταμίνες Α, Β και C, ενώ η φλούδα τους περιέχει το πολύτιμο φυτικό συστατικό ρεσβερατρόλη.
Επίσης, περιέχουν:
  • Φλαβονοειδή, γνωστά και ως βιταμίνη Ρ, τα οποία εκτός από καρδειοπροστατευτική δράση, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία διαφόρων λοιμώξεων.
  • Κουερσιτίνη: προστατεύει τον οργανισμό από καρδιαγγειακές παθήσεις και από καρκίνο.
Ευεργετικές δράσεις – ιδιότητες του σταφυλιού

Tο σταφύλι ενισχύει επίσης τα επίπεδα οιστρογόνων, μάχεται τα μικρόβια, αυξάνει την απορρόφηση ψευδαργύρου, με αποτέλεσμα τη γρηγορότερη επούλωση των πληγών, την καλύτερη γεύση και όσφρηση, πέψη, σεξουαλική ικανότητα, πρόληψη της αρτηριακής υπέρτασης, αναστολή υπερτροφίας του προστάτη.

Eπίσης πιο συγκεκριμμένα έχει:
  • Αντιφλεγμονώδης δράση: αναστέλλουν την απελευθέρωση της ισταμίνης και της προσταγλανδίνης, οι οποίες είναι υπέυθυνες για τη φλεγμονή.
  • Αντιαλλεργική δράση: οι πάσχοντες από αλλεργία αναφέρουν σημαντική ανακούφιση με τη χρησιμοποίηση του εκχυλίσματος σταφυλιού.
  • Αντιελκωτική δράση:Τα βιοφλαβονοειδή βοηθούν στην επούλωση των ελκών μειώνοντας την έκκριση ισταμίνης.
  • Προστατευτική δράση: 1-2 ποτηράκια κόκκινο κρασί κατά τη διάρκεια των γευμάτων έχει προστατευτικό αποτέλεσμα κατά της καρδιακής νόσου. Τα βιοφλαβονοειδή προστατεύουν το κυτταρικό DNA από την οξειδωτική καταστροφή.
  • Βελτιωτική δράση: άτομα που λαμβάνουν βιοφλαβονοειδή συχνά αναφέρουν βελτιωμένη πνευματική διαύγεια.
Συμπερασματικά, η φύση μερίμνησε για το σταφύλι να αποτελεί ένα συνδυασμό ιδιοτήτων γεύσης και υγείας.

Πηγή: http://www.iatronet.gr 

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Πώς αναγνωρίζουμε το χαλασμένο κρασί;



Το δείπνο είναι υπέροχο, η ατμόσφαιρα μαγευτική, αλλά το κρασί… δεν πίνεται. Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι χαλασμένο ή απλώς έχει άσχημη γεύση;

Έχει συμβεί σε πολλούς να παραγγείλουν ένα κρασί κι ενώ όλα τα άλλα στο γεύμα «δένουν» καταπληκτικά, το κρασί να τα καταστρέφει όλα. Οι περισσότεροι όμως, δεν μπορούν να καταλάβουν αν πρόκειται πραγματικά για ένα χαλασμένο κρασί ή για ένα κρασί που δεν έχει καλή γεύση.
Οι παρακάτω οδηγίες προς… ναυτιλομένους θα σας βοηθήσουν να σιγουρευτείτε ότι είναι χαλασμένο, προκειμένου να μπορέσετε το επιστρέψετε, χωρίς να φοβάστε μην φανείτε «άσχετοι».

Εμφάνιση: κοιτάξτε το προσεκτικά

Διαύγεια: Το κρασί πρέπει να είναι διαυγές και καθαρό. Αν είναι θαμπό, είναι πολύ πιθανό να οφείλεται σε βακτήρια. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να υπάρχει κατακάθι -το οποίο είναι φυσιολογικό- και δεν αποτελεί ένδειξη της ποιότητας του κρασιού. Καλό είναι όμως, αν το κρασί είναι θαμπό να το επιστρέφετε.
Χρώμα: Το χρώμα του κρασιού αντανακλά την περίοδο ωρίμανσής του. Το οξειδωμένο κρασί, δηλαδή αυτό που έχει εκτεθεί στον αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει καφέ-κόκκινες αποχρώσεις και καφέ-πορτοκαλί αν είναι λευκό, ενώ συνήθως είναι άγευστο.
Φελός: Αν διαπιστώσετε ότι ο φελός είναι ραγισμένος ή έχει περάσει απ’ αυτόν κρασί, τότε το πιθανότερο είναι το περιεχόμενο να έχει χαλάσει.
Tip: Μερικές φορές μπορεί να παρατηρήσετε κάποιους καθαρούς κρυστάλλους που μοιάζουν με ζάχαρη στο μπουκάλι ή το ποτήρι που περιέχει κρασί. Πρόκειται για τρυγικά άλατα, τα οποία δημιουργούνται όταν το κρασί αποθηκευτεί σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Αυτά τα σωματίδια δεν είναι τίποτα το ανησυχητικό και μπορείτε να τα πιείτε άφοβα, ενώ μάλιστα θεωρείται ότι όταν υπάρχουν, το μπουκάλι είναι καλής ποιότητας.

Οσμή: μυρίστε το με προσοχή

Εκτός της μυρωδιάς του μπουκαλιού και του φελού, ελέγξτε άλλα 3 σημεία που μπορεί να υποδηλώνουν ξινισμένο κρασί.
Μυρωδιά μούχλας: Σε αυτή την περίπτωση μυρίζει σαν μπαγιάτικα μανιτάρια ή νωπό χώμα. Αυτή η μυρωδιά προκαλείται από την τριχλωροανισόλη (TCA) σε ένα ξινισμένο κρασί και μπορεί να γίνει ακόμη χειρότερη μετά την επαφή του με τον αέρα.
Μυρωδιά ξιδιού ή σέρι: Αποτελεί ένδειξη υψηλού επιπέδου πτητικής οξύτητας και οξείδωσης.
Μυρωδιά χαλασμένου αβγού: Προκαλείται από υπερβολική ποσότητα σουλφιδίου υδρογόνου, που δημιουργείται κατά τη διαδικασία της ζύμωσης. Μπορεί η οσμή να είναι δυσάρεστη, αλλά το κρασί πίνεται, ενώ υπάρχει και μια παραδοσιακή συνταγή αντιμετώπισης του φαινομένου: ρίξτε ένα χάλκινο νόμισμα μέσα στο κρασί για να «πάρει» τις οσμές.
Tip: Συχνά, το κρασί μυρίζει επίσης σαν καμμένο σπίρτο, μόλις ανοιχτεί. Αυτή η μυρωδιά προέρχεται από το διοξείδιο του θείου, το οποίο προστίθεται στη διαδικασία εμφιάλωσης, προκειμένου να διατηρηθεί το κρασί φρέσκο. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχήσετε, ούτε να επιστρέψετε το κρασί, αφού η μυρωδιά θα φύγει μέσα σε λίγα λεπτά.

Γεύση: πιείτε μια γουλιά

Το αλλοιωμένο κρασί έχει γεύση ξιδιού ή σέρι. Μια γουλιά θα σας βοηθήσει να καταλάβετε αν το κρασί αυτό πρέπει να το… γυρίσετε πίσω.
Tip: Η όσφρηση και η γεύση δεν θα σας αφήσουν ποτέ αμφιβολία για την ποιότητα του κρασιού και μην ξεχνάτε ότι σύμφωνα με τους ειδικούς, 1 στα 30 μπουκάλια κρασιού τα τελευταία 10 χρόνια, κρίνονται χαλασμένα, ενώ πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η αναλογία μπορεί να φτάνει και το 1 στα 10. Γι’ αυτό, αν έχετε την παραμικρή υποψία, επιστρέψτε το.

Πηγή: http://www.drinks.gr

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Κόκκινο ή λευκό κρασί;




Η ευεργετική επίδραση του κρασιού - χωρίς υπερβολές στην κατανάλωση - στην υγεία είναι πλέον αδιαμφισβήτητη επιστημονικά. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που αναρωτούνται ποιο κρασί είναι προτιμότερο να καταναλώνουν: «Κόκκινο ή Λευκό»;
ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ:
Προσφέρει υψηλή αντιοξειδωτική προστασία: η υψηλή περιεκτικότητα αντιοξειδωτικών (πολυφαινόλες, ρεσβερατρόλη) κυρίως στο κόκκινο κρασί έχουν τόσο αντιφλεγμονώδεις όσο και αντικαρκινικές ιδιότητες. 
Υπολιπιδαιμική, αντιθρομβωτική δράση: το κρασί λόγω των πολυφαινολών που περιέχει ανεβάζει τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης (καλής), ενώ μειώνει την LDL χοληστερόλη (κακή), με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος δημιουργίας αθηρωματικής πλάκας.
Βελτίωση μνήμης και γνωστικής αντίληψης: Το κόκκινο κρασί μέσω της αντι-οξειδωτικής ουσίας ρεσβερατρόλης που περιέχει, μπορεί να προσφέρει προστασία και στους νευρώνες του εγκεφάλου. 
Όσον αφορά τη σχέση κατανάλωσης κόκκινου κρασιού και κινδύνου για νόσο του Αλτσχάιμερ, βρέθηκε σε επιδημιολογικές έρευνες ότι η μέτρια κατανάλωση του κόκκινου κρασιού, συσχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο προσβολής από την εν λόγω νόσο.
ΛΕΥΚΟ ΚΡΑΣΙ:
Πρόληψη κατά του καρκίνου: έρευνες στη Γαλλία είχαν αποκαλύψει τη συμβολή του κόκκινου κρασιού στην προστασία από τον καρκίνο, από το 2004 όμως έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας υποστήριξε ότι και το λευκό έχει τις ίδιες ιδιότητες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αν και το κόκκινο έχει 12 φορές περισσότερα αντιοξειδωτικά από το λευκό, τα αντιοξειδωτικά του λευκού απορροφώνται πιο γρήγορα από τον ανθρώπινο οργανισμό.  
Προστατεύει την καρδιά: Η ρεσβερατρόλη που βρίσκεται στη φλούδα του σταφυλιού είναι η αντιοξειδωτική ουσία του κόκκινου κρασιού, στην οποία οφείλεται η ευεργετική επίδραση στα αγγεία της καρδιάς. Γι’ αυτό μέχρι πρόσφατα τα εύσημα απονέμονταν μόνο στο κόκκινο, αφού το λευκό παρασκευάζεται από το χυμό και όχι τη φλούδα του σταφυλιού. Ωστόσο, ο μοριακός βιολόγος Ντίπακ Ντας, επικεφαλής μιας μελέτης της ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ των ΗΠΑ, υποστήριξε το 2008 ότι το λευκό κρασί έχει εξίσου ευεργετική επίδραση στην καρδιά. 
Λευκό κρασί κατά του πάχους: Σύμφωνα με τα ευρήματα έρευνας που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Λατρόμπ της Μελβούρνης με επικεφαλή τη δρ. Άννα Κόκαβετς ένα ποτήρι λευκό κρασί πριν το φαγητό, μειώνει την όρεξη. Συγκεκριμένα, ο λευκός οίνος δημιουργεί μια αίσθηση πληρότητας του στομάχου. Αντίθετα στο κόκκινο κρασί η αίσθηση αυτή να είναι παροδική.
 
red-white-wineΣτο ερώτημα λοιπόν «Τι κρασί να προτιμώ» μεταξύ των δύο δεν αναδεικνύεται νικητής όσον αφορά τη διατροφική αξία με δεδομένο ότι και τα δύο συμβάλλουν στη διατήρηση καλών επιπέδων υγείας. Ωστόσο,  τα οφέλη ή οι κίνδυνοι για την υγεία εξαρτώνται από την προσλαμβανόμενη ποσότητα.  Τα οφέλη φαίνεται να απορρέουν από την μέτρια κατανάλωση (1-2 ποτήρια την ημέρα), ενώ οι κίνδυνοι σχετίζονται άμεσα με την χρόνια και υπέρμετρη πρόσληψη.
Η θρεπτική αξία ανά ποτήρι (κόκκινο ή λευκό) ανέρχεται:

 Θερμίδες: 79
υδατάνθρακες: 3,3 γρ
πρωτεΐνη: 0,2 γρ
λιπαρά: 0 γρ
αιθυλική αλκοόλη: 9,6 γρ