Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Ζακ Αταλί: Το καλό κρασί αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό



Ο Γάλλος στοχαστής Ζακ Αταλί, ο άνθρωπος που έχει δηλώσει ότι η Ελλάδα θα πιάσει πάτο το 2014, μετά τις γερμανικές εκλογές, σε πρόσφατη συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του “Diderot ou le bonheur de penser” (“Ντιντερό ή η ηδονή του σκέπτεσθαι”) μιλά εκτενώς για το κρασί και τη θέση του στις σύγχρονες κοινωνίες.
O Ζακ Αταλί είναι αυτό που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε “φαινόμενο”: άνθρωπος εκτάκτου εξυπνάδας  οικονομολόγος, μουσικός, συγγραφέας και πολλά άλλα, απόφοιτος των πιο δύσκολων και γνωστών γαλλικών πανεπιστημίων (Πολυτεχνείο, Σχολή Πολιτικών Επιστημών, Σχολή Δημόσιας Διοίκησης), δημιουργός και πρώτος διοικητής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, ειδικός σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν, πολυγραφότατος και οραματιστής, δεν χωρά σε κανένα καλούπι και επάνω του δεν κολλά καμία ετικέτα.
Πέρσι τον Νοέμβριο δημοσίευσε μία βιογραφία του Γάλλου φιλοσόφου Denis Diderot, μία από τις μεγαλύτερες μορφές του 18ου αιώνα και ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του Διαφωτισμού. Ο Ντιντερό αγαπούσε το κρασί και, όπως το διηγείται ο Ζακ Αταλί, κάποια στιγμή κληρονόμησε την εκτενή κάβα του φίλου του, γλύπτη, Étienne Maurice Falconet όταν αυτός μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη για να φιλoτεχνήσει τον ανδριάντα του Μεγάλου Πέτρου κατόπιν παραγγελίας της Μεγάλης Αικατερίνης (χρειάστηκαν 12 χρόνια για να ολοκληρώσει το τεράστιο έργο).
Ο Ντιντερό με φίλους του “του έδωσαν και κατάλαβε”, φαίνεται μάλιστα πως η κάβα του Φαλκονέ ήταν ιδιαίτερα περιποιημένη με κρασιά από πολλές χώρες, αφού στη συνέχεια έγραψε και εντυπώσεις, μεταξύ των οποίων ότι “τα καλά φαγητά απαιτούν καλά κρασιά, όπως εκείνα από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, τη Μάλαγα, την Κύπρο, τη Μαδέρα και το Κλο Βουζό της Βουργουνδίας”.
Με αφορμή λοιπόν την αγάπη του Ντιντερό για το κρασί, η δημοσιογράφος Claudine Abitbol της Φιγκαρό είχε την καλή ιδέα να ζητήσει από τον κ. Αταλί να τοποθετηθεί επάνω στο θέμα “κρασί” όπως εκείνος το βλέπει σήμερα.
Το κρασί, λέει ο Ζακ Αταλί, έχει εδραιωθεί παντού στην υφήλιο με την εξαίρεση των περιοχών εκείνων όπου απαγορεύεται για θρησκευτικούς λόγους.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ευρύτατη εξάπλωσή του που εντυπωσιάζει, όσο το γεγονός ότι “συμβολίζει τη δυτικοποίηση του πλανήτη”. Προερχόμενο κατ’ ουσίαν από τη Μεσόγειο, το κρασί έχει γίνει πλέον ένα σύμβολο της δυτικής κουλτούρας και του ρυθμού της, ενώ ενσαρκώνει την ολοκλήρωση της γεωργίας.
“Αν και η Δύση γνωρίζει σήμερα μια σχετική παρακμή της οικονομικής της ισχύος, η πολιτιστική και ιδεολογική της επιρροή παγιώνεται από την επέκταση της ατομικής ελευθερίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, των αγορών και της δημοκρατίας. Η Γαλλία, που είναι μία από τις μήτρες αυτών των αξιών δεν πρέπει να επαναπαυθεί στις δόξες της, τόσο στο κρασί όσο και αλλού”, τονίζει ο Γάλλος συγγραφέας ο οποίος τυγχάνει και μέγας συλλέκτης αμμομέτρων (κλεψύδρες με άμμο) επειδή τον συναρπάζει η σχέση του ανθρώπου με το χρόνο.
Το δε κρασί είναι το κατ’ εξοχήν προϊόν που απαιτεί επένδυση χρόνου απ’ όσους το αγαπούν. “Στο κρασί αποκρυσταλλώνεται η έννοια του χρόνου“, λέει ο κ. Αταλί. ” Όταν έχουμε απέναντί μας μία φιάλη κρασί την οποία πρέπει να αφήσουμε να παλαιωθεί, μας δημιουργείται η αίσθηση πως θα εξορκίσουμε το θάνατο. Αν πούμε στον εαυτό μας πως το κρασί αυτό μπορεί να καταναλωθεί σε είκοσι χρόνια, πείθουμε τον εαυτό μας πως θα είμαστε εκεί για να το πιούμε!”.
Στην ερώτηση αν το κρασί “αντέχει” απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, ο Ζακ Αταλί εμφανίζεται αισιόδοξος, λέγοντας πως το κρασί αντικατοπτρίζει πάντοτε έναν πολιτισμό. “Πάντοτε πίστευα πως για να νιώσεις μία χώρα πρέπει πρώτα να καταλάβεις τη μουσική και τη γαστρονομία της, μέρος της οποίας είναι και το κρασί.Τα στοιχεία αυτά διαμορφώνουν ταυτότητα. Δεδομένης δε της τεράστιας ποικιλομορφίας κρασιών απ’ όλον τον κόσμο, είναι προφανές πως δεν οδεύουμε προς την εξομοίωση των γεύσεων” λέει, ερχόμενος στο σημείο αυτό σε αντίθεση με πολλούς γνωστούς γευσιγνώστες. (πηγή: winebees)

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Τα διάσημα βαρέλια των Sylvain



Η Tonnellerie Sylvain λειτουργεί σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις στο Libourne, λίγο έξω από το κέντρο του Μπορντό, και απασχολεί 49 άτομα,
κατασκευάζει περίπου 30.000 βαρέλια το χρόνο (κατά μέσον όρο 120 την ημέρα), το 30% των οποίων αγοράζεται από τα μεγάλα châteaux του
Μπορντό. Αντίστοιχο ποσοστό εξάγεται στις ΗΠΑ, ενώ τα υπόλοιπα παίρνουν το δρόμο για την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Αυστραλία
και την Πορτογαλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία διαθέτει και ένα βαρελοποιείο στη Βουργουνδία, για να εξυπηρετεί τα εκεί οινοποιεία.
Είναι μια ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχείρηση, γι’ αυτό και βρίσκεται ήδη στις 8 κορυφαίες του κλάδου της. Ως μεγάλη και οργανωμένη βαρελοποιία, η Tonnellerie Sylvain διαθέτει δικό της ξυλουργείο, στο οποίο επεξεργάζονται, κόβουν και παλαιώνουν
το ξύλο με βάση πολύ αυστηρές προδιαγραφές, πριν αυτό φτάσει ως πρώτη ύλη στο εργαστήριο, για να αρχίσει να μεταμορφώνεται σε βαρέλι. Η
επεξεργασία αρχίζει από την παραλαβή του κορμού (μήκους 15 μέτρων κατά μέσον όρο) και την αφαίρεση ενός μεγάλου μέρους του (μαζί με τις
ρίζες, τα κλαδιά κ.λπ.), που πωλείται σε εταιρείες επίπλων και άλλων ξύλινων κατασκευών. Στην περαιτέρω επεξεργασία του «χάνεται» περίπου
το 80%, το οποίο πωλείται κυρίως για καυσόξυλα, καθώς μέρη, όπως η καρδιά ή οι άκρες, δίνουν αρώματα και τανίνες που δεν είναι επιθυμητά.
Το καθαρό ξύλο που απομένει κόβεται (δεν πριονίζεται, γιατί αυτό μπορεί να επηρεάσει τη στεγανότητά του), γίνεται σανίδες και ετοιμάζεται για
παλαίωση. Στο σημείο αυτό αποτελεί ιδιαίτερα πολύτιμη πρώτη ύλη, που κοστίζει γύρω στα 800 ευρώ ανά κυβικό μέτρο - ποσότητα που αρκεί
για 10 βαρέλια. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: #krasi
http://www.oinoxoos.net/taksideuontas/4674/Ta-barelia-ton-Sylvain

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Η θερμοκρασία είναι ένας ζωτικός παράγοντας για το κρασί


 
Το ξεκαθαρίζουμε εξ αρχής: η θερμοκρασία είναι ένας ζωτικός παράγοντας για το κρασί, που το «κυνηγάει» σε κάθε στάδιο της ζωής του. Χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής, από τη στιγμή που το σταφύλι τρυγείται και παίρνει το δρόμο για το οινοποιείο, ως τη στιγμή που το κρασί φτάνει στο ποτήρι μας, η θερμοκρασία πρέπει να είναι ελεγχόμενη και σωστή. Ένας λάθος χειρισμός σε κάποιο από τα (πολλά) στάδια που ακολουθεί το κρασί κατά τη διάρκεια της ζωής του, μπορεί να είναι αρκετός για να μειώσει σημαντικά την απόλαυσή μας, ή και να καταστρέψει ολοκληρωτικά το κρασί μας. Τα προβλήματα με τη θερμοκρασία μπορούν να «χτυπήσουν» το κρασί σε διάφορους βασικούς τομείς - αυτοί που ενδιαφέρουν τους καταναλωτές ωστόσο είναι ουσιαστικά δύο: η αρωματικότητα και η ομαλότητα στην παλαίωση. 
Ας δούμε όμως προσεκτικά τον χρηστικό οδηγό θερμοκρασίας για το κρασί που ακολουθεί:
 
Στο οινοποιείο - Ξεκινώντας από το πρώτο στάδιο της ζωής του κρασιού, η θερμοκρασία είναι βασικός παράγοντας άγχους – και κόστους – για τον οινοποιό. Αν σκεφτούμε ότι τα περισσότερα οινοποιεία στην Ελλάδα βρίσκονται σε περιοχές με υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες και η εποχή του τρύγου ξεκινάει από τα μέσα του Αυγούστου, καταλαβαίνουμε ότι η ζέστη είναι τεράστιος παράγοντας κινδύνου για το κρασί από πολύ νωρίς. Έτσι, για να διασφαλίσει τη φρεσκάδα των αρωμάτων του φρούτου και να αποφύγει πολλά άλλα δεινά, ο σωστός οινοποιός επενδύει χρόνο, κόπο και πολύ χρήμα για να εξασφαλίσει τη σωστή θερμοκρασία στο οινοποιείο. Όπως λοιπόν ο επισκέπτης καταλαβαίνει πολύ γρήγορα, σχεδόν παντού μέσα στο οινοποιείο η θερμοκρασία είναι χαμηλή. Οι περισσότερες δεξαμενές όπου οινοποιείται ή σταθεροποιείται το κρασί ψύχονται και συχνά φτάνουν σε θερμοκρασίες κοντά ή και κάτω από το μηδέν, ενώ στο χώρο που το κρασί παλαιώνει – είτε στα βαρέλια είτε στα μπουκάλια – η χαμηλή θερμοκρασία και η αυξημένη υγρασία μας… πηρουνιάζουν. Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο εδώ:
http://www.in2life.gr/delight/wine/article/170344/krasi-kai-thermokrasia-kardiakoi-filoi-h-aspondoi-ehthroi.html

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Protasis Ρητινίτης



Μια ρετσίνα νέας γενιάς, όπου η ρητίνη «ακούγεται» αχνά, δίνοντας τον τόνο σε μια φρουτώδη συμφωνία. Έχει τραγανή οξύτητα, πλούσιο στόμα, με καθαρά αρώματα και στη γεύση, και με μια μακρά επίγευση, που ολοκληρώνεται με φίνες ρητινώδεις νύξεις κι αίσθηση βοτανικότητας που συμπληρώνει το φρούτο. Δείτε λεπτομέρειες για αυτή τη ρετσίνα καθώς και ποια εδέσματα μπορεί να συνοδεύσει στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.greeceandgrapes.com/wine-grapes/retsina-wine/white-wine-protasis-ritinitis-gikas-vineyards



Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Καλαμάρι αχνιστό με μυρωδικά








Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι και σοτάρουμε το σκόρδο και τις πιπερίτσες μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς. Σβήνουμε με το κρασί, προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά, μαζί και το καλαμάρι και σοτάρουμε για 5 με 6 λεπτά, σκεπασμένα με ένα καπάκι ή με αλουμινόχαρτο. Στο σύνδεσμο που παραθέτουμε θα βρείτε περισσότερες λεπτομέρειες για την συνταγή μας μαζί με τις οινολογικές μας προτάσεις:
http://www.greeceandgrapes.com/index.php?route=product/food/product&food_id=97

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Κρασί εναντίον μπύρας






Ο Alex Hillsberg είναι ένας Αμερικανός δημοσιογράφος που σπούδασε οικονομικά (ΜΑ) στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, την πρωτεύουσα και την πιο πολυπληθή πόλη της πολιτείας του Κολοράντο και στην συνέχεια δημοσιογραφία στην σχολή Media, Film and Journalism με δίπλωμα (ΒΑ) που απέκτησε το 1994. Μαθήτευσε στην τοπική εφημερίδα Denver Business News και σήμερα γράφει σαν ελεύθερος επαγγελματίας (freelance) σε διάφορα έντυπα, περιοδικά και άλλα μέσα.
Αρχές Οκτωβρίου του 2013 μου έστειλε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εργασία του στην οποία περιλαμβάνονται απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα όπως «Ποια είναι η πρώτη σε πωλήσεις μπύρα στον κόσμο; Η Budweiser; Λάθος, μεγάλο λάθος!», «Ποιοι καταναλώνουν την περισσότερη μπύρα στον κόσμο;» ή «Γνωρίζετε ότι η μεγαλύτερη κατά κεφαλή κατανάλωση κρασιού γίνεται …. στο Βατικανό;».
Οι συναρπαστικές λεπτομέρειες που αφορούν τα δύο «στρατόπεδα» των φανατικών φίλων του κρασιού και της μπύρας, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, έτσι μετά από σχετική άδεια του Alex, παραθέτουμε τα πιο σημαντικά σημεία της ευρηματικής του δουλειάς.
«Είναι μια πανάρχαια αντιπαράθεση, τόσο παλιά όσο τα πιο απαρχαιωμένα δρύινα βαρέλια και τα δοχεία της μπύρας. Πίσω βέβαια από τα αστεία πολλές φορές επιχειρήματα από τα στρατόπεδα της «μπύρας» και του «κρασιού», κρύβεται μια αδυσώπητη μάχη για την εξασφάλιση μεριδίων αγοράς στις αναπτυγμένες και στις αναδυόμενες αγορές δια μέσου των αιώνων και των εναλλασσόμενων γενεών» επισημαίνει στο εισαγωγικό κείμενο της εργασίας του ο Alex Hillsberg και συνεχίζει ως εξής:
«Εάν παίρναμε για κριτήριο τους ψήφους, οι άνθρωποι που το 2011 κατανάλωσαν συνολικά 189 δισεκατομμύρια λίτρα μπύρας ήταν σαφώς περισσότεροι από εκείνους που ήπιαν 24 δισεκατομμύρια λίτρα κρασιού τον ίδιο χρόνο. Οι μεγαλύτερες όμως πωλήσεις της μπύρας μπορεί να μας οδηγήσουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Τούτο διότι το κρασί κερδίζει δημοτικότητα όχι μόνο σε μεγάλες αγορές όπως οι ΗΠΑ αλλά και σε παραδοσιακές αγορές μπύρας όπως είναι η Γερμανία. Δεν βοηθάει επίσης την μπύρα το γεγονός ότι η Κίνα, η μεγαλύτερη αγορά μπύρας του κόσμου, αναπτύσσεται γρήγορα στο κρασί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το «Great Wall», η Νο 2 εμπορική επωνυμία κρασιού στον κόσμο το 2012, ήταν σχεδόν άγνωστη στην βιομηχανία κρασιού μόλις πριν από τρία χρόνια! Το 2012 σκαρφάλωσε άνετα στην δεύτερη θέση των δημοφιλέστερων εμπορικών σημάτων κρασιού με την υποστήριξη εκατομμυρίων Κινέζων που άρχισαν να αγαπούν το κρασί.
Ο Shu Yu, διευθυντικό στέλεχος της εταιρίας που διαθέτει το «Σινικό τείχος» (Great Wall) στην Κινεζική αγορά,  αποκαλύπτει τον απλό τρόπο κάλυψης της αλματώδους αύξησης των πωλήσεων: Θα κάνουμε ένα Γαλλικό «Σινικό τείχος», ένα Χιλιανό «Σινικό τείχος» και ένα «Σινικό τείχος» Αυστραλίας! Φυσικά οι Ζυθοβιομηχανίες δεν είναι οι μόνες που παρακολουθούν το φαινόμενο αυτό με νευρικότητα. Είναι και οι κορυφαίες αγορές κρασιού στον κόσμο!».
Οι εκπληκτικές συγκρίσεις και οι άγνωστες πληροφορίες που παραθέτει στο άρθρο του ο Alex Hillsberg για τα δύο αγαπημένα ποτά, εικονογραφούνται με διάφορα σκίτσα τα οποία μεταδίδουν άγνωστες στο ευρώ κοινό πληροφορίες μέσα από μια ευρηματική «αντιπαράθεση» δύο στρατοπέδων: Το στρατόπεδο των οπαδών  Μπύρας εναντίον του στρατοπέδου των οπαδών  Κρασιού!
Ας παρακολουθήσουμε συνοπτικά την αντιπαράθεση αυτή που γίνεται μεταξύ του Don Vino που εκπροσωπεί το στρατόπεδο των φίλων του κρασιού και του Beer Hunter που εκπροσωπεί το στρατόπεδο των φίλων της μπύρας, με ενδιάμεση παράθεση σημαντικών και χρήσιμων πληροφοριών:
Ο Beer Hunter διατυμπανίζει γεμάτος υπερηφάνεια ότι για κάθε ένα ποτήρι κρασιού καταναλώνονται τρία ποτήρια μπύρας, συμπληρώνοντας ότι η μπύρα πουλάει οκταπλάσια ποσότητα σε χύμα από την αντίστοιχη ποσότητα κρασιού.
Ποιες είναι οι δέκα χώρες με την μεγαλύτερη κατά κεφαλή κατανάλωση μπύρας το 2011;
Αν πιστεύετε πως η χώρα με την μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση μπύρας είναι η Γερμανία, κάνετε λάθος! Η Τσεχία με 346 λίτρα κατά κεφαλή κατανάλωση μπύρας είναι πρώτη στον σχετικό κατάλογο με δεύτερη την Αυστρία (305 λίτρα) και τρίτη την Γερμανία (303 λίτρα). Ακολουθούν Ιρλανδία (285 λίτρα), Εσθονία (281 λίτρα), Πολωνία (264 λίτρα),  Φινλανδία (258 λίτρα),  Κροατία (244 λίτρα),  Σλοβενία (237 λίτρα) και  Αυστραλία (231 λίτρα). (πηγή: antigrafakias.gr)

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Το πιο ακριβό κρασί του κόσμου!





Ονομάζεται 2004 Block 42, κυκλοφορούν μόλις 12 μπουκάλια σε όλο τον κόσμο και κοστίζει 168.000 δολάρια.
Στη φάση που είμαστε, όταν πάμε σε μια κάβα για να αγοράσουμε κρασί, κοιτάμε να βρούμε το πιο φτηνό, που να βγάζει και περισσότερα ποτήρια. Το συγκεκριμένο όμως λειτουργεί ανάποδα από ότι κάνουμε. Το 2004 Block 42 είναι το πιο ακριβό κρασί του κόσμου και βγάζει μόνο ένα ποτήρι!
Συγκεκριμένα το κάθε ένα από τα 12 μπουκάλια που κυκλοφορούν κοστίζει 168.000 δολάρια, η συσκευασία είναι εντυπωσιακή (ένα ξύλινο κουτί, που περιέχει ένα γυάλινο κώνο όπου μέσα βρίσκεται η αμπούλα με το κρασί!) και για να το καταναλώσεις ενημερώνεις την εταιρία Penfolds, η οποία στέλνει ένα μέλος της προκειμένου να στο ανοίξει. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα, πέρα από την τιμή του; Το κάθε 2004 Block 42 δίνει μόλις ένα ποτήρι κρασί. Για αυτό το νου σου – αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι αξίζει τα λεφτά του, να το πιεις σιγά-σιγά… (πηγή: lifestylecy.com)    



Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Πώς να καθαρίσετε τα ποτήρια κρασιού



Είναι σημαντικό να μάθετε πώς να καθαρίσετε τα ποτήρια του κρασιού σας σωστά. Αν αφήσετε μια σταγόνα νερού να ξεραθεί σε κρυστάλλινο ποτήρι μπορεί να προκαλέσει μόνιμη κηλίδα. Παρακάτω, θα δείτε ένα βίντεο για το πώς να καθαρίσετε τα ποτήρια σας εύκολα και να τα κάνετε να λάμπουν. Αυτό είναι σοβαρή υπόθεση!
Τα κρυστάλλινα αντικείμενα είναι πορώδη και απορροφούν μυρωδιές εύκολα, γι αυτό χρησιμοποιήστε σαπούνι για τα πιάτα χωρίς άρωμα. Αν είναι αργά και θα θέλατε να αφήσετε το πλύσιμο για το πρωί, φροντίστε να προσθέσετε νερό σε όλα τα βρώμικα ποτήρια σας για να μην εξατμιστεί το κρασί αφήνοντας λεκέ.
Καθαρίστε τα ποτήρια κρασιού με το χέρι με ένα σφουγγάρι, χλιαρό νερό και σαπούνι.
Δώστε έμφαση στο χείλος του ποτηριού, τρίψτε απαλά καθώς και οποιοδήποτε αποτύπωμα υπάρχει στο εξωτερικό της καμπάνας του ποτηριού.
Ξεπλύνετε και αποστείρωστε το ποτήρι σε ένα μείγμα από 1 κουταλιά της σούπας χλωρίνη σε 4 λίτρα του νερού.
Στεγνώστε με ένα απαλό ύφασμα και γυαλίστε για να αφαιρέσετε τυχόν δακτυλικά αποτυπώματα ή κηλίδες νερού από το ποτήρι κρασί. (πηγή: winefolly)
http://winefolly.com/tutorial/how-to-clean-wine-glasses-properly/

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Ρεμπίκο Ψυχή






Πήρε το όνομά του από τον παραδοσιακό χάλκινο αποστακτήρα, όπως αυτός ονομάζεται στη Χιώτικη διάλεκτο. Καθαρό και πλούσιο άρωμα γλυκάνισου στη μύτη. Στόμα στρογγυλό κι ισορροπημένο, με φινέτσα και πικάντικη επίγευση. Περισσότερες λεπτομέρειες γι αυτό το ούζο θα βρείτε στο site μας, εδώ:
http://www.greeceandgrapes.com/distillate-ouzo-rempiko-psichis 

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Μους σοκολάτας με ξηρούς καρπούς



Σε μπεν μαρί λιώνουμε τη σοκολάτα. Όταν λιώσει προσθέτουμε το βούτυρο και το αλάτι κι ανακατεύουμε. Στο μεταξύ χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη στο μίξερ, μέχρι να ασπρίσουν και να φουσκώσουν. Αναμιγνύουμε τα δυο μίγματα με απαλές, κινήσεις, για να μην ξεφουσκώσουν τα αυγά. Μοιράζουμε τη μους σε 4 μπωλ ή ποτήρια και γαρνίρουμε με τους ξηρούς καρπούς. Δείτε τις οινολογικές μας προτάσεις εδώ:
http://www.greeceandgrapes.com/index.php?route=product/food/product&food_id=98

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Γιατί το κόκκινο κρασί δεν ταιριάζει με ψάρι;





Επιστήμονες ερεύνησαν και βρήκαν γιατί τα κόκκινα κρασιά δεν συνδυάζονται με τα θαλασσινά. Διαπίστωσαν ότι ευθύνεται ο σίδηρος, ο οποίος εξηγεί την αισθητηριακή αλλεργία μας στον συνδυασμό αυτόν.
Μπορεί να μην είναι η ανακάλυψη του αιώνα, όμως οι γαστρονόμοι του πλανήτη θα την εκτιμήσουν. Το ότι το κόκκινο κρασί δεν ταιριάζει με τα θαλασσινά είναι κάτι σαν θρησκευτικό δόγμα για τους γευσιγνώστες.
Ο λόγος είναι ότι ο συνδυασμός τους συνήθως δημιουργεί μια έντονη και δυσάρεστη ψαρίσια επίγευση. Η παραδοσιακή εξήγηση βασίζεται στην παρουσία των τανινών- χημικές ουσίες που κάνουν τα κόκκινα κρασιά στυφά.
Όμως πού και πού εμφανίζεται κάποιο κόκκινο κρασί που συνοδεύει ευχάριστα τα θαλασσινά. Με ποια κρασιά συμβαίνει αυτό, αποτελούσε ως τώρα μυστήριο που ακόμη και οι καλύτεροι σομελιέ δεν κατανοούσαν.
Την απάντηση έδωσε ομάδα ερευνητών της εταιρείας Μercian Corporation στην Καναγκάουα της Ιαπωνίας, με επικεφαλής τον Τακαγιούκι Ταμούρα, με μια σειρά πειραμάτων που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Journal of Αgricultural and Food Chemistry».
Όπως έγραψε το περιοδικό «Εconomist», που αναφέρθηκε στην εν λόγω έρευνα, οι ερευνητές ζήτησαν από επτά έμπειρους δοκιμαστές κρασιών να δοκιμάσουν κόκκινα και λευκά κρασιά τρώγοντας χτένια και να βαθμολογήσουν την παρουσία της ψαρίσιας επίγευσης σε μια κλίμακα από το μηδέν ώς το τέσσερα.
Στη διάρκεια τεσσάρων δοκιμών, τους προσφέρθηκαν με τυχαία σειρά 38 κόκκινα κρασιά, 26 λευκά, 2 σερί, ένα κρασί επιδορπίου, ένα πόρτο και ένα Μαδέρα.
Διαπιστώθηκε πως τα κρασιά με την εντονότερη ψαρίσια επίγευση ήταν αυτά με τα υψηλότερα επίπεδα σιδήρου και πως, όταν ο φυσικός σίδηρος στο κρασί εξουδετερωνόταν με κάποια χημική αντίδραση, η επίγευση εξαφανιζόταν όταν προσέθεταν σίδηρο, γινόταν εντονότερη. Τα άλλα μέταλλα δεν είχαν ανάλογο αποτέλεσμα στο κρασί.
Στο τέλος οι ερευνητές έριξαν απευθείας τα χτένια μέσα σε κρασιά και ανέλυσαν το διάλυμα που σχηματίσθηκε.
Διαπίστωσαν πως, εκτός του ότι μύριζαν ψαρίλα, τα διαλύματα που σχηματίσθηκαν από κρασιά με μεγάλη περιεκτικότητα σιδήρου περιείχαν αρκετά πτητικά συστατικά που δημιουργούν άσχημες οσμές ψαριού, λίπους, ελαίων, ακόμη και μανιταριών.
Η ειρωνεία είναι πως τα συστατικά αυτά σχηματίζονται από την αντίδραση του σιδήρου με τα μη κορεσμένα λιπαρά οξέα που κάνουν τα ψάρια πιο υγιεινά από το κόκκινο κρέας. (πηγή: pliroforiodotis.gr)

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Οι Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι σε κρασί!




Αυτό είναι: Οι Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι τώρα και σε κρασί. Υπάρχει σε δύο διαφορετικές ποικιλίες: το White Silk, που είναι ένα μείγμα από Gewürztraminer και Sauvignon Blanc και το Red Satin που είναι Petite Syrah και Syrah combo. Άραγε θα έχει τις ίδιες πωλήσεις που έκανε η τριλογία; (πηγή:sugarme.gr)

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Alfega Merlot



Λαμπερό κόκκινο-ρουμπινί χρώμα και βαθιά αρώματα κόκκινων φρούτων, όπως δαμάσκηνο, φραμπουάζ και βύσσινο, με νότες βανίλιας, ξύλου δρυός και μελάνι. Πλούσιο στόμα με τανικότητα, καλοδομημένο και με μακριά πιπεράτη επίγευση. Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες για αυτή την ετικέτα εδώ:
http://www.greeceandgrapes.com/wine-grapes/red-wine/red-wine-alfega-merlot-domaine-hatzimichalis

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Μοσχαράκι με μήλα στη κατσαρόλα




Ζεσταίνουμε το λάδι σε φαρδιά κατσαρόλα και σοτάρουμε τα κρεμμύδια και τα σκόρδα μέχρι να ξανθύνουν. Τότε προσθέτουμε το κρέας και συνεχίζουμε το σοτάρισμα ώσπου να ροδίσει. Σβήνουμε με τη μπίρα, προσθέτουμε το πετιμέζι ή το μέλι και τα μπαχαρικά, αλατοπιπερώνουμε και συμπληρώνουμε με όσο ζεστό νερό χρειάζεται για να καλυφθεί το κρέας. Σκεπάζουμε τη κατσαρόλα και σιγομαγειρεύουμε για περίπου 1 ½ ώρα, ώστε να μαλακώσει αρκετά το κρέας. Προσθέτουμε τα μήλα και μαγειρεύουμε για περίπου 20 λεπτά ακόμα, προσέχοντας να μην μας λιώσουν. Συνδυάστε το μοσχαράκι με κόκκινο κρασί, δείτε τις προτάσεις μας εδώ:
http://www.greeceandgrapes.com/index.php?route=product/food/product&food_id=96

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Το κόκκινο κρασί «ανεβάζει» την ερωτική διάθεση των γυναικών



Ιταλοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι το επίπεδο της σεξουαλικής επιθυμίας είναι μεγαλύτερο στις γυναίκες εκείνες που πίνουν κάθε μέρα μέτριες ποσότητες κόκκινου κρασιού σε σχέση με όσες προτιμούν άλλα αλκοολούχα ποτά ή δεν πίνουν καθόλου αλκοόλ.
Η έρευνα, η πρώτη του είδους της διεθνώς, που μελέτησε τη συσχέτιση της κατανάλωσης κόκκινου κρασιού με τις γυναικείες σεξουαλικές ορμές, πραγματοποιήθηκε από γιατρούς του πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Στην έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό σεξουαλικής ιατρικής Journal of Sexual Medicine, έλαβαν μέρος 800 γυναίκες ηλικίας 18 – 50 ετών.
Οι γυναίκες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η πρώτη περιλάμβανε όσες έπιναν ένα έως δύο ποτήρια κόκκινο κρασί τη μέρα, η δεύτερη όσες έπιναν λιγότερο από ένα ποτήρι ημερησίως είτε κρασιού είτε οποιουδήποτε άλλου αλκοολούχου ποτού, και η τρίτη ομάδα όσες περιορίζονταν στο…τσάι.
Οι γυναίκες με ημερήσια κατανάλωση πάνω από δύο ποτήρια κρασιού εξαιρέθηκαν από την έρευνα για να αποφευχθούν οι πιθανές παρενέργειες της μέθης.
Οι εθελόντριες συμπλήρωσαν αναλυτικά ερωτηματολόγια για τη σεξουαλική ζωή τους. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες της πρώτης κατηγορίας πέτυχαν «σκορ» 27,3 μονάδων, της δεύτερης 25,9 μονάδες και της τρίτης 24,4 μονάδες. Συμπέρασμα: Το κόκκινο κρασί «ανεβάζει» τη σεξουαλική διάθεση μιας γυναίκας.
Ο ακριβής μηχανισμός που το κόκκινο κρασί κάνει το «θαύμα» του είναι ακόμα άγνωστος. Σύμφωνα με τους ιταλούς επιστήμονες, μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι το κόκκινο κρασί περιέχει αντιοξειδωτικές χημικές ουσίες που διευρύνουν τα αιμοφόρα αγγγεία και συνεπώς αυξάνουν τη ροή του αίματος σε περιοχές-κλειδιά του σώματος, βελτιώνοντας έτσι τη σεξουαλική λειτουργία.
Οι ερευνητές μάλιστα δήλωσαν ξαφνιασμένοι από το γεγονός ότι οι γυναίκες της πρώτης κατηγορίας (που έπιναν ένα-δύο ποτηράκια κρασί τη μέρα) ήσαν κατά μέσο όρο μεγαλύτερης ηλικίας από τις γυναίκες των άλλων δύο ομάδων. Αν και υποτίθεται ότι η σεξουαλική διάθεση υποχωρεί με το πέρασμα των χρόνων, πιθανότατα το κρασί αντισταθμίζει την επίδραση της ηλικίας. (πηγή: philenews.com)

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Κρασί Μύθος: Romanée-Conti



Τo Pinot Noir που κοστίζει όσο ένα αυτοκίνητο!
Όταν ο Θεός αποφάσισε να δώσει «αποδείξεις» οινικής τελειότητας, διάλεξε αμπελοτόπια σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως στο Μπορντό, στον Ροδανό, τον Ρήνο, στην Τοσκάνη, στο Πιεμόντε, στη Νάπα, τη Σαντορίνη. Ωστόσο φύλαξε όλη τη δύναμη της «ευλογίας» του για τα 18 στρέμματα του Romanée-Conti, αυτού του μυθικού κομματιού γης που βρίσκεται στο βουργουνδικό χωριό Vosne Romanne. Επέλεξε το δύστροπο μεν αλλά χαρισματικό κλίμα του, προστάτευσε ένα κομμάτι της περιοχής με ήπια κλίση και νοτιοανατολικό προσανατολισμό, «έχτισε» διαδοχικά στρώματα πηλού, ασβεστόλιθου και σιδήρου και άφησε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν το πιο σπάνιο, ποθητό και ακριβό κρασί του πλανήτη.
Εκείνοι κατάλαβαν τη σπουδαιότητα του τόπου ήδη από τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες και για το λόγο αυτό η απόκτηση του Romanée-Conti δημιούργησε πολλές έριδες ανάμεσα σε βασιλιάδες, τιτλούχους και αριστοκράτες, μεταξύ των οποίων η «υπεύθυνη» για το πρώτο συνθετικό του ονόματος Romanée-Conti οικογένεια Croonembourg, αλλά και ο πρίγκιπας του Conti, Louis Francois de Bourbon, στον οποίο, προφανώς, οφείλεται το δεύτερο.
Όμως ο μύθος της περιοχής έγινε μεγαλύτερος και οι τιμές του κρασιού της εκτινάχθηκαν στη... στρατόσφαιρα, όταν πέρασε στα χέρια του ομώνυμου κτήματος, του ακριβοθώρητου Domaine de la Romanne Conti.
Υπό την καθοδήγηση του Aubert de Villaine και του Henri Frederic Roch, το DRC (όπως είναι γνωστός ο οίκος στους απανταχού οινόφιλους) παράγει συγκλονιστικά κρασιά μόνο από Grand Crus αμπελώνες, διαθέτοντας μάλιστα το μονοπώλιο των La Tache και Romanée-Conti. Πολλοί εξυμνούν το ταλέντο των δημιουργών των θρυλικών οίνων, ο ίδιος ο De Villaine, ωστόσο, υποστηρίζει ότι το ταλέντο δεν βρίσκεται στον οινοποιό, αλλά στη γη. «Όσο περισσότερο την αφήσουμε να εκφραστεί, τόσο καλύτερα κάνουμε τη δουλειά μας», συνηθίζει να λέει - και το αποδεικνύει στην πράξη, χρησιμοποιώντας λιγότερα μηχανικά μέσα από όσα χρησιμοποιούσε πριν από είκοσι χρόνια! 
Έτσι, οι αμπελώνες του Romanée-Conti οργώνονται με άλογο και όχι με τρακτέρ, ώστε να μη συμπιέζεται υπερβολικά το έδαφος, η καλλιέργεια είναι σε μεγάλο βαθμό βιολογική και η απόδοση των πενηντάχρονων αμπελιών δεν ξεπερνά την απίστευτα χαμηλή αναλογία των 200 λίτρων ανά στρέμμα. Μάλιστα, η χαρισματική τοποθεσία του αμπελοτοπιού επιτρέπει στις ρώγες του Pinot Noir να ωριμάσουν τέλεια και να τρυγηθούν πιο αργά από κάθε άλλο σταφύλι στην περιοχή. Όμως εξίσου μινιμαλιστικά είναι τα πράγματα και στο οινοποιείο, αφού η εκχύλιση γίνεται χωρίς να αφαιρεθούν τα κοτσάνια, η ωρίμαση λαμβάνει χώρα σε ολοκαίνουργια βαρέλια που φτιάχνονται με ξυλεία από το δάσος Troncais, το φιλτράρισμα είναι άγνωστη λέξη (τα κρασιά μονάχα «κολλάρονται» με ασπράδι αυγού) και η εμφιάλωση γίνεται βαρέλι-βαρέλι με το χέρι.
Το αποτέλεσμα; Ένα έργο οινικής τέχνης το οποίο, αν καταναλωθεί την κατάλληλη στιγμή -συνήθως έπειτα από μια εικοσαετία ή και περισσότερο-, συνδυάζει μοναδικά την ορυκτή αυστηρότητα, τη φινετσάτη εσωστρέφεια, τη βελούδινη γευστική παρουσία, το απαράμιλλα μεθυστικό άρωμα (στο οποίο η βιολέτα και τα κόκκινα φρούτα δεν χάνουν ποτέ τη φρεσκάδα τους) και το βάθος που του προσδίδουν οι πιο βαριές νότες κυνηγιού.
Τουλάχιστον, έτσι το περιγράφουν όσοι έχουν την τύχη να δοκιμάσουν έστω και μία φορά στη ζωή τους το Romanée-Conti. Και δεν είναι και πολλοί, αφού ακόμα και οι πιο πρόσφατες χρονιές κοστίζουν περίπου όσο ένα μικρό αυτοκίνητο! Μάλιστα, ακόμα και αν διαθέτετε τις 6.000 ευρώ που απαιτούνται για μια φιάλη, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή θα φτάσει στα χέρια σας, αφού το DRC δεν τη διαθέτει μεμονωμένη, αλλά ως μέρος ενός κιβωτίου που περιλαμβάνει και τα άλλα σπουδαία (και πανάκριβα) κρασιά του.
Τα μόλις 450 κιβώτια που κυκλοφορούν κάθε χρόνο -σε αντίθεση με τις δεκάδες χιλιάδες άλλων μεγάλων κρασιών- αλλά και η χρηματιστηριακή αξία του Romanée-Conti ευθύνονται για έναν άνευ προηγουμένου τιμολογιακό παραλογισμό που κόβει την ανάσα: μια φιάλη του 1990 δημοπρατήθηκε πρόσφατα για 28.000 δολάρια και μια συλλογή των 55 φιαλών από όλες τις εσοδείες -από το 1952 έως και το 2007- ξεπέρασε τις 813.000 δολάρια.
Το Romanée-Conti, λοιπόν, δεν είναι μόνο η κορυφαία έκφραση της Βουργουνδίας και της ποικιλίας Pinot Noir, αλλά το... Άγιο Δισκοπότηρο των μυθικών κρασιών του κόσμου. Ένας πραγματικός μύθος ανάμεσα στους μύθους. (πηγή: oinoxoos.net)

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Όλα τα λάθη που κάνουμε σε σχέση με το κρασί



Η ποιότητα του κρασιού εξαρτάται όχι μόνο από την παραγωγική του διαδικασία και εμφιάλωση, αλλά και από την χρήση και τη μεταχείρισή του από εμάς.
Ίσως να μην το γνωρίζουμε, αλλά όλοι κάνουμε παρεμβάσεις που επηρεάζουν το τελικό οινικό αποτέλεσμα. Ας δούμε λοιπόν, μερικά συνηθισμένα λάθη που κάνουμε σε σχέση με το κρασί, ώστε να τα αποφύγουμε την επόμενη φορά.
Υπερβολικά παγωμένο κρασί
Η υπερβολική ψύξη είναι ένα από τα πιο συχνά λάθη και μπορεί να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την απόλαυση ενός κρασιού. Μπορεί να θεωρούμε ότι όσο πιο δροσερό είναι ένα κρασί τόσο πιο καλό είναι, αλλά με αυτό τον τρόπο το λευκό κρασί χάνει το άρωμα και τη γεύση του και αυξάνει την αίσθηση της οξύτητας, ενώ στο κόκκινο κρασί από την άλλη, αυξάνεται η αίσθηση από τις τανίνες και κάπως έτσι τα κρασιά γίνονται απλά αδιάφορα.
Υπερβολικά ζεστό κρασί
Όταν σερβίρουμε πολύ ζεστά κρασιά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι χειρότερο ακόμη και από όταν τα σερβίρουμε παγωμένα. Η υπερβολική θέρμανση ακόμη και κλειστών μπουκαλιών ενδέχεται να δημιουργήσει μόνιμη ζημιά αλλάζοντας, τα αρώματα και το χρώμα του κρασιού. Η υψηλή θερμοκρασία επιταχύνει τη διαδικασία της εξάτμισης της αλκοόλης από το ποτήρι και στο τέλος μετά από όλη αυτή την παραμόρφωση το κρασί δίνει έχει μια μάλλον αδιάφορη γεύση.
Ακατάλληλα συνοδευτικά
Επικρατεί η άποψη ότι μπορούμε να συνδυάζουμε το κρασί με όλα τα φαγητά χωρίς να έχει σημασία η επιλογή, αλλά η συγκεκριμένη άποψη είναι τελείως λανθασμένη. Για παράδειγμα, συνδυάζοντας έντονα κρασιά με λιπαρά ψάρια, κάνουμε τη γεύση τους να φαίνεται άτονη, ενώ όταν κρασιά χαμηλής οξύτητας συνδυάζονται με σαλάτες με όξινο dressing, γίνονται αμέσως άγευστα.
Δεν αφήνουμε το κρασί να αναπνεύσει
Είναι σημαντικό να αφήνουμε το κρασί να αναπνεύσει πριν το σερβίρουμε. Μέσα στο κλειστό μπουκάλι υπάρχει ελάχιστο ή καθόλου οξυγόνο και μετά το άνοιγμα του μπουκαλιού, απαιτείται να αφήσουμε το κρασί να αναπνεύσει για λίγο και να ισορροπήσει τα αρώματα και τη γεύση του και να αναδείξει απόλυτα τον χαρακτήρα του.
Ακατάλληλο ποτήρι
Η αλήθεια είναι ότι δε δίνουμε και μεγάλη σημασία στο ποτήρι που θα σερβίρουμε το κρασί μας και πράγματι, ίσως αυτό ακούγεται κάπως τραβηγμένο. Όμως, ένα σωστό ποτήρι αναδεικνύει σίγουρα καλύτερα τη γεύση του κρασιού. Καλύτερα λοιπόν, να αποφεύγουμε τα ποτήρια νερού ή τα συνηθισμένα χαμηλά ποτήρια του κρασιού και να προτιμήσουμε αντ’αυτών, μεγάλα κολονάτα ποτήρια με ανοιχτό στόμιο για τα κόκκινα και πιο βαριά κρασιά που αφήνουν το κρασί να αναπνεύσει και ψηλά με μικρότερο στόμιο για τα αρωματικά λευκά.
Δεν δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες
Συχνά είμαστε πολύ απόλυτοι σε σχέση με την εικόνα που σχηματίζουμε για ένα κρασί και δεν δίνουμε εύκολα δεύτερες ευκαιρίες. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως, ότι η πρώτη δοκιμή δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτική για τη γεύση ενός κρασιού και καλό θα ήταν να μην είμαστε απόλυτοι όταν κάτι δε μας αρέσει στην πρώτη δοκιμή μιας ετικέτας. Υπάρχουν πολλοί εξωτερικοί παράγοντες που υπεισέρχονται στην κρίση μας, όπως για παράδειγμα, ένα όχι απόλυτα καθαρό ποτήρι ή μια έντονη μυρωδιά σε αυτό ή ακόμα και υπολείμματα σκόνης ή ένας προβληματικός φελλός… (πηγή: podilatokafe.wordpress.com)

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Παλαιωμένο Τσίπουρο Καρδάση



Κεχριμπαρένιο χρώμα με αρώματα ώριμων φρούτων, βανίλιας, καραμέλας, σοκολάτας και ξύλου.  Στόμα πληρωρικό και ισορροπημένο με μία φινετσάτη πικάντική επίγευση. Μια ιδιαίτερη πρόταση με μοναδικό χαρακτήρα, δείτε το τσίπουρο εδώ:
http://www.greeceandgrapes.com/distillates/aged-distillates/distillates-aged-tsipouro-distillery-kardasi


Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Κοτόπουλο ρολό γεμιστό



Ετοιμάζουμε τη γέμιση σοτάροντας σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια. Μόλις ξανθύνουν προσθέτουμε τις πιπεριές και το σκόρδο, και μόλις ροδίσουν κι αυτές ελαφρά, ρίχνουμε στο τηγάνι τα μανιτάρια και το μπέικον. Τα σοτάρουμε ελαφρά για 5 με 6 λεπτά, τα τοποθετούμε σε ένα μπολ, προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης και τα ανακατεύουμε καλά. Στρώνουμε καλά με τα χέρια μας το κρέας του κοτόπουλου και απλώνουμε επάνω του τη γέμιση. Το τυλίγουμε σε ρολό ξεκινώντας από το λαιμό προς την ουρά και προσέχοντας να κλείνουμε καλά τη γέμιση μέσα στο κρέας. Με ένα σπάγκο κατάλληλο για τρόφιμα αλλά και για ψήσιμο, δένουμε γύρω γύρω το ρολό σφιχτά. Το μεταφέρουμε σε γάστρα, το περιχύνουμε με τα υλικά της σάλτσας – καλά ομογενοποιημένα - και το ψήνουμε στους 200 C για περίπου 1 1/2 ώρα, φροντίζοντας να έχει πάντα υγρά ώστε να είναι ζουμερό και να έχει σαλτσούλα. Προς το τέλος του ψησίματος βγάζουμε το καπάκι για να ροδίσει η πέτσα, γυρνώντας το ρολό να πάρει χρώμα από όλες τις πλευρές. Όταν είναι έτοιμο το βγάζουμε από το φούρνο, το αφήνουμε επάνω σε ξύλο κοπής να σταθεί για 10 λεπτά, του αφαιρούμε το σπάγκο και το κόβουμε σε φέτες. Το σερβίρουμε με πουρέ, με πατάτες τηγανιτές ή ρύζι, και το περιχύνουμε με τη σαλτσούλα από τη γάστρα. To κοτόπουλο ρολό συνδυάζεται περίφημα με λευκό κρασί, δείτε προτεινόμενες ετικέτες εδώ:
http://www.greeceandgrapes.com/index.php?route=product/food/product&food_id=89

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Αποθηκεύει το κρασί του στον βυθό της Μεσογείου


Όταν έχεις μεράκι…
Μια πρωτοποριακή ιδέα είχε ο Ιταλός οινοποιός Πιερλουίτζι Λουγκάνο σχετικά με την αποθήκευση του κρασιού του.
Κατασκεύασε ειδικούς κλωβούς από ανοξείδωτο χάλυβα και τους τοποθέτησε σε βάθος 60 μέτρων κάτω από την επιφάνεια στις ακτές της πόλης Κιαβάρι στην βορειοδυτική Λιγουρία, φυλάσσοντας εκεί το κρασί του.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πυθμένας της θάλασσας προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες διατήρησης για το αφρώδες κρασί του.
«Είναι καλύτερα από ό,τι μια υπόγεια κάβα, ειδικά για το εν λόγω κρασί. Η θερμοκρασία είναι τέλεια, δεν υπάρχει φως, το νερό εμποδίζει ακόμα και το παραμικρό ίχνος αέρα να εισχωρήσει στο αλκοόλ ενώ η συνεχής πίεση κρατά τις φυσαλίδες σε αφρώδη κατάσταση», τονίζει ο 65χρονος παραγωγός.
Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το όνομα του κρασιού του «Abissi», δηλαδή στην Άβυσσο. (pygmi.gr)

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Το κρασί της Γοργόνας



Μια φυλακή 140 ετών, ένα μοναχικό καταφύγιο 1500 ετών και ένας αμπελώνας, σε ένα νησί της Τοσκάνης που λέγεται «Γοργόνα».
Από τους λόφους ενός μικρού νησιού της Μεσογείου, βαρυποινίτες παράγουν ένα κρασί που διατίθεται σε καλά εστιατόρια για 50 ευρώ το μπουκάλι. Δεν πρόκειται για ένα κτήμα ή θέρετρο ξεκούρασης πλουσίων, παρά την ήσυχη ομορφιά του νησιού, του μικρότερου στο σύμπλεγμα του αρχιπελάγους της Τοσκάνης, που περιλαμβάνει και το νησί-φυλακή του Ναπολέοντα, Έλβα.
Μια θέση στον «παράδεισο»
Η Γοργόνα -απομονωμένο καταφύγιο μοναχών τα τελευταία 1.500 χρόνια και σωφρονιστική αποικία από το 1869- εκτός από μια 86χρονη μόνιμη κάτοικο, φιλοξενεί τώρα εγκαταστάσεις για 40 βαρυποινίτες, ορισμένοι από αυτούς καταδικασμένοι για φόνους, που μετά από πολλά χρόνια περιπλάνησης σε διάφορες φυλακές της χώρας, κέρδισαν μια θέση στον «παράδεισο».
Από τη φυλακή στα αστέρια Μισελέν
Όλοι μετέχουν σε ένα πρόγραμμα επανένταξης μέσω της γεωργίας. Παράγουν εκλεκτής ποιότητας χοιρινό, λαχανικά, πουλερικά, λάδι, τυρί και φυσικά το κρασί. Ο αμπελώνας τον οποίον καλλιεργούν, με τη βοήθεια μιας 700 ετών δυναστείας οινοπαραγωγών, παρήγαγε φέτος 2.700 μπουκάλια λευκό κρασί, που διοχετεύτηκαν σε καλά εστιατόρια της Ιταλίας, μεταξύ αυτών και ένα εστιατόριο τριών αστέρων Μισελέν στην Φλωρεντία.
Λίστα αναμονής
Η λίστα των καταδίκων που έχουν ζητήσει να ενταχθούν στο πρόγραμμα είναι πολύ μεγάλη, καθώς το νησί είναι ειδυλλιακός προορισμός σε σχέση με τις ασφυκτικά γεμάτες φυλακές της χώρας.
«Είναι διαφορετικά εδώ»
«Όταν ανεβαίνω στον αμπελώνα το πρωί, νιώθω τόσο ήρεμος. Ο χρόνος δεν σε βαραίνει. Είναι διαφορετική η ψυχολογία μας», λέει ο Μπράιαν Μπαλντισίν, ένας μυώδης 30αρης, γεμάτος τατουάζ από τη βόρεια πόλη Βένετο, όπου εκτίει ποινή φυλάκισης ο αδελφός του. «Είναι διαφορετικά εδώ», λέει και ο συγκρατούμενος του Φραντσέσκο Πάπα από την Σικελία. «Είσαι έξω και νιώθεις ελεύθερος. Οδηγώ τρακτέρ. Δουλεύω. Νιώθω σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Αλλού είσαι κλεισμένος μέσα 23 ώρες την ημέρα».
Απομονωμένη φυλακή
Μοντέλο για άλλες φυλακές
Τόσο οι κρατούμενοι όσο και οι δεσμοφύλακες υποστηρίζουν 100% το πρόγραμμα επανένταξης, εκτιμώντας ότι μπορεί να λειτουργήσει ως μοντέλο και για άλλες φυλακές. «Στις άλλες φυλακές σε κλειδώνουν σε ένα κελί όλη τη μέρα και οι κραυγές απόγνωσης σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή…», λέει ο Ουμπέρτο Πρίντζι, 41 ετών, καταδικασμένος σε 22 χρόνια φυλάκιση για φόνο. «Μια φυλακή σαν αυτή της Γοργόνας μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο». (πηγή: wikishareideas.gr)

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Mετατρέψτε ένα μέτριο κρασί σε υπέροχη μαρμελάδα





 
Αν όχι σε όλους αλλά στους περισσότερους από εμάς έχει τύχει στις αναζητήσεις μας για ένα καλό κρασί να πέσουμε σε ξύδι…! Σε μία τέτοια περίπτωση συνήθως φυλάμε το κρασί για μαγείρεμα (αν και πρέπει να είναι καλό το κρασί για να γίνει καλό το φαγητό) ή κλείνουμε τη μύτη και το πίνουμε. Υπάρχει και μία τρίτη εναλλακτική που πιστεύω ότι είναι και η καλύτερη, φτιάχνουμε μία πολύ γευστική και ιδιαίτερη μαρμελάδα που μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε σαν σιρόπι σε παγωτά και γλυκά, να συνοδεύσουμε διάφορα τυριά, να φτιάξουμε σάλτσες για φαγητό ή σαλάτα και για να μαρινάρουμε Ψητά.
Υλικά
1 μπουκάλι “καλό” κρασί (άσπρο ή κόκκινο)
3 φλιτζ. ζάχαρη
1/2 φλιτζάνι πηκτίνη φρούτων
χυμό από 1/2 λεμόνι
1 κ.σ βούτυρο
Προετοιμασία
Βράζουμε 1 1/2 φλιτζ. κρασί σε χαμηλή φωτιά μέχρι να μειωθεί στο 1/3 του φλιτζανιού και το αφήνουμε στην άκρη.
Βράζουμε το υπόλοιπο κρασί μαζί με τη ζάχαρη πάντα σε χαμηλή φωτιά.
Μόλις μειωθεί στο μισό ρίχνουμε την πηκτίνη, το λεμόνι και το βούτυρο.
Ανακατεύουμε καλά και το αφήνουμε να μειωθεί στο 1/4 της αρχικής ποσότητας.
Ρίχνουμε και το συμπυκνωμένο κρασί που φτιάξαμε στην αρχή για να ενισχύσουμε τη γεύση, αφήνουμε για 2 – 3 λεπτά ακόμα στη φωτιά και το αποσύρουμε.
Μεταφέρουμε τη μαρμελάδα σε ένα βάζο και την αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.
Κλείνουμε το βάζο και το βάζουμε για 24 ώρες στο ψυγείο πριν το χρησιμοποιήσουμε. (πηγή: enallaktikidrasi.com